Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Η ΨΩΛΗ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΛΕΜΕ

Θυμάσαι που ήσουνα μικρός στο σχολείο και ένα αρχίδι είχε κάνει τη ζωή σου κόλαση απλά και μόνο επειδή ήταν αρχίδι και όλοι το σκιαζόντουσαν, χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος γι' αυτό; Θυμάσαι που κάθε φορά που ετοίμαζες την τσάντα σου σκεφτόσουνα την κόλαση που θα ζήσεις από το αρχίδι και τη γαμημένη παρέα του, που θα σκαρφιζόντουσαν οποιαδήποτε μαλακία για να σε ξεφτιλίσουν, τόσο που το τράβηγμα του βρακιού σου μέχρι τα αυτιά θα έμοιαζε με απλή συνήθεια γι' αυτούς, όπως το δέσιμο των κορδονιών τους το πρωί; Θυμάσαι, μωρή κουφάλα, κότα, που δεν έκανες τίποτα για να αντισταθείς και έτρωγες όλη την πούτσα αμάσητη;


Εδώ είμαι, όμως, εγώ για σένα. Εγώ θα σε λυτρώσω. Ακολουθώντας τις βασικές αρχές της ψυχανάλυσης, που λέει ότι όταν κάποια συναισθήματα εκφράζονται, ακόμα και ετεροχρονισμένα, ακόμα και σε ένα άγνωστο πρόσωπο, όπως ένας ψυχοθεραπευτής, αυτό αποτελεί μορφή θεραπείας, θα σε κάνω μάγκα σήμερα. Θα γίνω ο προσωπικός σου ψυχοθεραπευτής. Δες το βίντεο και σήκω πάνω, φώναξε, καύλωσε, ούρλιαξε, σκλήρισε, τράβα βρες τον bully του σχολείου σου στην ψυχιατρική κλινική που ζει σήμερα και ξηγήσου του θάνατο διά ασάλιωτου κωλοδαχτύλου. Στ' αρχίδια σου. Γιατί ένα χοντρό παιδί από την Αυστραλία είναι πλέον ο ήρωάς σου. 

Τρία ΖΗΤΩ για τον μικρό Κάσεϊ, που μετά από ένα χρόνο πούτσας από το σαμιαμίδι της συμφοράς όρθωσε το ανάστημά του και του έδωσε τα κωλοβάρδουλα υπό μάλης. Φυσικά, αποβλήθηκε αυτός. Και μην απορείς. Αυτό κάνει, άλλωστε, το σχολείο. Μας προετοιμάζει να ζήσουμε σε μια κοινωνία ρουφιανιάς και πουστιάς, γι' αυτό και τιμωρεί τον σωστό και επιβραβεύει τον καριόλη.


ΥΓ.: Δεν επέστρεψα. Απλώς συγκινήθηκα. Είναι ο ήρωάς μου και τον αγαπώ.











Η ΧΑΣΤΟΥΚΑ ΑΚΑ ΔΕ ΜΠΙΑΤΣ-ΣΛΑΠ

Μπορεί ο κοσμός να καίγεται, αλλά ως γνωστόν το μουνί χτενίζεται. Πόλεμοι, Κόβιντ δεκαεννιά προς είκοσι, τύπα κερνάει Σπέσιαλ Κέη το παιδί ...