ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΒΡΕ ΖΩΗ

ΠΡΟ-ΠΡΟΛΟΓΟΣ (ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΠΡΟ-ΠΟ;)
Ναι, το ξέρω. Θα βγείτε και θα πείτε ότι είμαι πιο πουσταίος κι από βαφτιστήρι του Γιώργου Μαρίνου, ότι ξηγιέμαι μαρκίζα κάθε χρόνο στην αφίσα του Gay Parade στο Βερολίνο, ότι έχω ερωτική σχέση με τον Mikeius, ότι τον αντιγράφω πιο πολύ κι απ' όσο αντέγραφα τον Τζανετή στο Γυμνάσιο, ότι γλείφουμε ο ένας την παραγεμισμένη σαντιγύ κωλοσφυρίχτρα του αλλουνού διαβάζοντας Maddox στο μισοσκόταδο και άλλα τέτοια αρχιδιλίκια, τα οποία με τη σειρά μου θα γράψω στα τρανά, έξτρα τριχωτά αλλά και απαλά σαν την καρδιά ενός μαρουλιού παπάρια μου. Αφού πρώτα απ' όλα σας πω ότι ο Mikeius δεν είναι ο τύπος μου, διότι είναι πιο κονδός κι από σκαμνί και εγώ πιο ψηλός από πλατάνι σε πλατεία χωριού, θα σας αναφέρω ότι το παρακάτω άρθρο (με μικρές παραλλαγές) έχει δημοσιευτεί στο ένθετο περιοδικό της «SportDay» του Σαββάτου, το «SMS», πριν ο Μikeius φτιάξει το μπλογκ του, το οποίο ομολογουμένως γουστάρω και respect-άρω κι ας μην τρώμε ο ένας τα σκατά του άλλου from one cup σε κοπρολαγνικό όργιο. Αφού το ξεκαθαρίσαμε, πάμε παρακάτω...

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Και τότε μου λέει: "Δεν έχω άλλα να παίξω, είμαι ρέστος". Και του ξηγιέμαι: "Παίζεις τη γυναίκα σου;". "Ναι", μου απαντάει, "την παίζω". Και ρίχνει τα κόκκαλα και φέρνει ντόρτια. Και σκύβει το κεφάλι και πάει να φύγει με την ουρά στα σκέλια, ενώ η γυναίκα του έχει μείνει παγωτό. Και του λέω: "Α γαμήσου, ρε, πάρ' τη γυναίκα σου και τον πούλο μαζί, γελοίε", έτσι, για να τόνε ξεπιτιλίσω». Αν και η παραπάνω ιστορία -την οποία έχω ακούσει live από σοτέμπορα στο χωριό, που ήταν τόσο πειστικός ώστε ο περίγυρος ήταν έτοιμος να πέσει γονυπετής και να του ξηγηθεί πεοθηλασμό με κατάποση σπέρματος Heather Brooke ως ένδειξη θαυμασμού- θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο κείμενο με τα σότα που έγραψαν ιστορία, αποτελεί την τέλεια εισαγωγή για το σημερινό ποστάκι, που αφορά εκείνους τους ανθρώπους που κάποια στιγμή είδαν μια τράπουλα και είπαν ότι «μαλάκα, έπιασα την καλή». Εκείνους που μόλις βγήκε το Στοίχημα έβγαλαν τη σφουγγαρίστρα από τον κουβά κι άρχισαν να πετάνε λεφτά μέσα. Εκείνους που μόλις έμαθαν για το online πόκερ έκαναν τη διαδρομή σπίτι-περίπτερο για paysafe card πιο συχνή κι από όσο έκανε ναυτεργάτης το Ρίο-Αντίρριο προ γέφυρας. Εκείνους που δεν έχουν εθνικότητα, δεν ανήκουν πουθενά, δεν είναι με κάποια ομάδα, αλλά μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα: τη γλώσσα του τζόγου. Οι οποίοι χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:

ΚΟΥΜΚΑΝΟΓΡΙΑ-ΘΑΝΑΣΟΓΡΙΑ
Είναι το αντίθετο της εκκλησιόγριας. Φοράει συνήθως τενιστικό καπέλο με πράσινο γείσο, γούνα ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο, καπινίζει τσιγάρο Ασος Ιντερνάσιοναλ με τρίμετρη πίπα Μαρλέν Ντίντριχ, είναι πιο μεγάλη κι απ' τον Μαθουσαλίξ στον Αστερίξ (οι πιο ψαγμένοι ξέρετε ότι στην πρώτη έκδοση λεγόταν Παλαιοντολογίξ, όπως και ο μαγικός ζωμός μαγικό φίλτρο), έχει όλες τις αρρώστιες του κόσμου, από αλωπεκίαση μέχρι σύνδρομο Κρόιτσφελντ, για τις οποίες δεν σταματάει να μιλάει, και ο άνδρας της -συνήθως στρατιωτικός- έχει αποθάνει προ αμνημονεύτων χρόνων. Μαζεύεται συνήθως σε σπίτια με τις ανάλογων πεποιθήσεων φίλες της και παίζουνε μέχρι να σταματήσει να βγάζει η Σκωτία ουίσκι και η Αίγινα φιστίκια. Κλασικό παράδειγμα της κατηγορίας ο «στρατηγός», μια φίλη της μάνας του Αλέξη 280 χρονώνε, που είχαμε πάει στο σπίτι του με τον Ζαχαράτο 7 η ώρα το πρωί Τετάρτης μπουρδέλο από ξίδια, οι γριές παίζανε από Κυριακή ασταμάτητα και ο μαλάκας με σύστησε ως «το αγόρι του Τάκη». Περιττό να πω ότι η γραία με κοίταξε όπως είχανε κοιτάξει οι ιθαγενείς Αμερικανοί τους Κονκισταδόρες όταν παρκάρανε τα πρώτα καράβια στη Νέα Γη. Α, και η μάνα του κάθε φορά που με βλέπει μου λέει: «Να πάρεις το αγόρι σου και να έρθετε στο εξοχικό μας στον Πύργο, να κάνετε τα μπάνια σας».

ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ LOVER
Με την κουμκανόγρια-θανασόγρια είναι φτιαγμένες από την ίδια πάστα. Σκάει στο καζίνο με το μισθωμένο από το «Mont Parnes» πούλμαν, που είναι σαν το λεωφορείο που τραγούδαγε (λέμε τώρα...) η Βουγιουκλάκη το «Εχω ένα μυστικό» σε-ποια-στον-πούτσο-ταινία-δεν-θυμάμαι, μόνο που ενδιάμεσα του ξηγηθήκανε Philadelfeia Experiment, έσκασε από λάθος Πάρνηθα 80 χρόνια μετά και τα μούτρα των κορασίδων έγιναν σαν σαφρακιασμένες σταφίδες. Μπαίνει στο καζίνο με 30 ευρώ το πολύ και πάει και παίζει στα φρούτα των 0,005 σεντς με τις ώρες. Κολλάει την κάρτα του μαγαζιού στο κουμπί spin για να μην κουράζεται να το πατάει και μετά τηλεόραση. Μπορεί, μάλιστα, να παρακολουθεί τα φρουτάκια να πηγαίνουν πάνω-κάτω νηστική και ακίνητη για τόσες μέρες που θα ψάρωνε και ο πιο bad ass Εύζωνας. Καμιά φορά γίνεται η υπερστραβή και κερδίζει το τζακπότ των 60.000 ευρώ, από τη χαρά της πέφτει firewall στον βηματοδότη και οι φίλες της, τη στιγμή που έρχονται σε γεροντικό οργασμό από καύλα για το χαρμόσυνο γι' αυτές γεγονός του θανάτου της, της αφήνουν δυο κέρματα στα μάτια και κατεβαίνουν την Πάρνηθα πιο γρήγορα κι απ' τον Ουσέιν Μπολτ, πιο ξυπόλητες κι απ' τον Αμπέμπε Μπικίλα.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΝΤΥΠΑΣ
Ο τύπος είναι μια σκέτη θεούκλα, μια κατηγορία μόνος του. Το όνομά του δείχνει και το ποιόν του χαρακτήρα του. Είναι σαν ημίθεος και λαϊκός τραγουδιστής σε ένα πακέτο. Ηταν ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και πλέον είναι μάνατζερ ποδοσφαιριστών, ενώ άμα του έλεγες για βουνά, ρουλέτες και τέτοια λέρωνε το σώβρακό του από καύλα. Παίζει ΑΥΣΤΗΡΑ τέσσερα-πέντε νούμερα δεξιά και αριστερά του ζερό και φημολογείται ότι όταν μια γραία πελάτισσα της Πάρνηθας του είπε «κύριε, βάλτε και μία στο 33, θα το φέρει», ο νουνεχής Ηρακλής τράβηξε Παρασκευά και αποπειράθηκε να της περάσει το παχύ έντερο κολιέ με ασορτί μπρασελέ από το λεπτό για την προσβόλα που του ξηγήθηκε. Μα καλά, κυρία μου, τιέρ ο Αντύπας; Πού πας;

ΛΕΣΧΙΤΗΣ
Απέναντι από το σπίτι μου έχει μια λέσχη. Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο λεσχίτης είναι ο πιο τελειωμένος από τους τζογαδόρους. Είναι δεκατέσσερα κιλά μαζί με τη ζώνη και τις αγκράφες, σαν τον Στάθη Ψάλτη μετά από διαβολοβδομάδα στα ΟΥΚ ακολουθώντας το διατροφολόγιο του Ρατζίβ Γκάντι. Εχει κίτρινα δάχτυλα και νύχια από τα Σαντέ άφιλτρα που καπνίζει, είναι παντρεμένος και χωρισμένος 32 φορές λόγω του πάθους του, πρώτη μούρη στις λίστες του Τειρεσία, ενώ οι τοκογλύφοι τον κυνηγάνε όπως τα σκυλιά της Κολάσεως τον Δάντη (όχι τον Χρήστο, αν και θα έπρεπε). Του τα τρώνε οι ιδιοκτήτες και οι γκανιότες, ενίοτε και χαρτοκλέφτες σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες, γι' αυτό και καταφεύγει σε τοκογλύφους που κατοικοεδρεύουν απόξω από τις λέσχες και μοιάζουνε με τον γύπα του νεκροθάφτη στα Λούκι Λουκ. Αυτός συνήθως δεν έχει να επιστρέψει τα χρωστούμενα και τέσσερις η ώρα το πρωί οι πόρνης γέννες κυλιούνται με κλοτσές κάτω από το σπίτι μου, ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΝΩΝΕ!

ΠΟΚΕΡ ΠΛΕΪΕΡ MY ASS
«Ασε, μαλάκα, μπαίνω χθες pre flop all in με έναν τελεμέ που μου έκανε μπλόφα με 7 και 2 και εγώ κρατούσα άσους. Και σκάει δύο εφτάρια και ένα δυάρι στο flop και τρώω τόση πούτσα που δεν την έχουν δει ούτε η Tory και η Vanessa Lane μαζί. Ολο από ατυχία χάνω, ρε γαμώτο...». Κλασική ατάκα ηλιθίου που κάποιος φίλος του τού είπε ότι «το πόκερ, μαλάκα μου, δεν είναι τυχερό παιχνίδι, είναι τεχνικό και κάποιοι άνθρωποι ζουν από αυτό». Αυτός έπειτα έγραψε την ατάκα σε ένα χαρτί, πήγε στο Εϊτμπολ στην Πατησίων και είπε στον μάστορα να του τη βαρέσει με μαύρο μελάνι και bold Tahoma γραμματοσειρά στο κούτελο, ενώ στο τέλος κατέληξε τις χρησιμοποιημένες paysafe να τις κάνει ρολό για να σφουγγίζει την κωλοτρουπίδα του λόγω αφραγκίας. Ναι, ρε γελοίε, το πόκερ είναι τεχνικό παιχνίδι και γίνεται να βγάλεις λεφτά από αυτό, μόνο που χρειάζεται ΝΑ ΞΕΣΚΙΣΤΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ! Και όχι να πιστεύεις ότι επειδή έπαιξες δυο χέρια με τον INEVERFOLD1976 στο PokerStars θα πας στο «Bellagio» και όταν σε δει ο Τζόνι Τσαν θα πιτσιλίσει την κινέζικη σκελέα του του με τσιρλί από noodle soup.



ΚΑΖΙΝΟΒΙΟΣ
Αυτός χωρίζεται σε πολλές υποκατηγορίες, αλλά ο κλασικός καζινόβιος είναι γύρω στα 40-45 και γουστάρει πολύ τη ρουλέτα, «γιατί εκεί, ρε μαλάκα, ρέει το χρήμα, όχι στα μπλακτζάκ, τα πόκερ και τις μαλακίες». Αν τον δεις στο Λουτράκι, συνήθως ποντάρει το όγδοο οικόπεδό του, που το σκότωσε χθες γιατί λύσσαγε να ποντάρει και ήτανε ρέστος.
Είναι άξεστος, αγενής, δεν έχει καθόλου τρόπους, είναι πιο βρομιάρης κι απ' τον Περέα (για λίγους), βρομάει μασχαλίλας (το σίγμα επιβάλλεται), έχει πιο πολλή τρούχα στο στήθος κι απ' τον allenatore Nicolo Αναστόπουλο...

(Διάλειμμα για διαφημίσεις.)





...την οποία υπερτονίζουν το ανοιχτό φτηνιάρικο πουκάμισο και η χρυσή καδένα ή και σταυρός, καπνίζει και βρίζει πιο πολύ κι απ' τις πουτάνες στα κόμιξ του Edika, συνήθως έχει μαλλί δάνειο* και, για να μη μακρηγορώ και σας κουράζω, είναι πουτάνας γιος, iho del puta και son of a bitch μαζί.
Αν δει τον κρουπιέρη να έχει γυρίσει τον τροχό και να έχει ρίξει την μπιλιά και του έρθει να ποντάρει, σε ξορκίζω, μη βρεθείς στον δρόμο του. Ακόμα κι αν οι παίκτες κρέμονται σαν τα τσαμπιά από το τραπέζι, είναι ικανός, για να «σπάσει» το πλήθος και να βάλει τη μάρκα στο νούμερο που θέλει, να σου εφαρμόσει τριζάτο κωλοδάχτυλο για να κάνεις παραπέρα ή να αρχίσει να μαχαιρώνει στα νεφρά γριές με το σάπιο τοστ ζαμπόν-τυρί που πουλάνε τα καζίνο, το οποίο έχει μετατρέψει καίγοντάς το με αναφτήρα στις γωνίες σε λεπίδα του θανάτου. Σιχαμένος, γαμώσπιτος και γαμώμανος.

ΣΤΥΛΟ-ΔΕΛΤΙΟ-ΑΒΑΝΑ ΚΛΟΥΜΠ
Είναι ο κλασικός μαλάκας που πιστεύει ότι το αίμα του μάντη Κάλχα ρέει στις φλέβες του και έχει ικανότητες Πητ Παπαδάκου, Νίκου Χορταρέα και κιουρίας Ορίτα από Ρουμανία μαζί, που ξηγιότανε αυτόματη γραφή και διάβαζε το ψωμί, το αυγό και τις κωλότριχες αφρικανικού μυρμηγκοφάγου στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ. Πιστεύει ότι μπορεί να μαντέψει από πριν το αποτέλεσμα του κάθε ματς, ποντάρει το ένα τρίτο του μισθού με σκοπό να τους τα πάρει (συνήθως παίρνει τ' αρχίδια τους και τα δικά μου μαζί), έχει tiltάρει να παίρνει έναντι από τη δουλειά του και ΠΑΝΤΑ τα πιάνει όλα, αλλά χάνει ένα ματς, που, «το γαμημένο, με πέταξε πάλι έξω, δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό συνέχεια, ρε πούστη».
ΠΑΙΞΕ ΣΥΣΤΗΜΑ 4-5-6, ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΜΕΧΡΙ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΟΥ!
Ο παρακάτω διάλογος, που είχα πρόσφατα με ταρίφα μετά τον τελικό του Μουντιάλ, δείχνει το ποιόν του άρρωστου με το στοίχημα.

- Ρίφας: «Ασε, αδερφέ, μας γάμησε η Ισπανία χθες».

- Εγώ: «Είχες παίξει Ολλανδία;».

- Ρίφας: «Οχι, ρε, είχαμε ρίξει με ένα φίλο 300 γιούρος στην Ισπανία, αλλά η κανονική διάρκεια ήρθε 0-0 και μας ξεκώλιασε. Ασε που μας χάλασε και το σχέδιο...».

- Εγώ: «Ποιο σχέδιο, ρε φίλε;».

- Ρίφας: «Θα παίρναμε ένα χιλιάρικο κέρδος και θα το ζμπρώχναμε ολάκερο σήμερα στη Μιλικόσκι...».

HUSTLER
Η πιο έξυπνη μορφή τζογαδόρου. Hustler θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ένας καλός παίκτης του πόκερ, που παίζει πάντα γνωρίζοντας τα στατιστικά και τις πιθανότητες και μόνο από bad beat θα βγει χαμένος. Ο ορισμός του hustler δόθηκε άψογα στην ομώνυμη ταινία με τον Παύλωτα τον Νιούμαν, που έσπερνε και τη βλέπω εύκολα ανά πάσα στιγμή. Η φωτό είναι από το μυθικό παιχνίδι με τον Minnesota Fats. Μεγάλη ταινία λέμε.

Ο hustler ήταν πάντα κάποιος που προσποιούνταν ότι δεν ήξερε το εκάστοτε παιχνίδι (πόκερ, μπιλιάρδο, darts, οτιδήποτε πάνω στο οποίο μπορείς να στοιχηματίσεις), αν και του γαμούσε τα μάτια, και στην αρχή έχανε κάνα-δυο φορές για να τονώσει ο αντίπαλος τη ματαιοδοξία του. Μετά άρχιζε να παίζει όπως ήξερε και στο τέλος έφευγε από το κλαμπ με τα φράγκα όλων των θυμάτων στην τσέπη του και το καλύτερο μουνί α λα μπρατσέτα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να αλλάζει συνεχώς τόπο και να ζει νομαδική ζωή, γιατί γινόταν γνωστός και μετά το κόλπο δεν έπιανε, αλλά και το ότι σε κάποια μαγαζά αν καταλάβαιναν τι έπαιζε έφευγες στην καλύτερη μπαούλο στο ξύλο, στη χειρότερη με πίσσα και πούπουλα, σαν τον Πατ Πόκερ και τα τρυφερά πόδια. Κλασικό παράδειγμα πούτσας σε hustlers δίδεται επιμορφωτικά στην ταινία με θέμα το πόκερ «Rounders» (γαμάτη επίσης), στην οποία ο Εντουαρντ Νόρτον και ο Ματ Ντέιμον πάνε σε κλάμπι με μπάτσους για να τους τα φάνε στο πόκερ, κάνει τη μαλακία να κλέψει ο Νόρτον και μετά τα όργανα τους κάνουνε Deep Purple από το σόπι. Τόσο ματσούκι, λέμε, ούτε ο Δουρής νεοσύλλεκτος στον Κορυδαλλό. Απολαύστε...  Στο 4'11'' αρχίζει η φάση και στο 6'11'' το πέος.




ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τελικά είναι μαλάκας ο τζογαδόρος; Αν εξαιρέσουμε την κατηγορίες «γριές» γενικότερα, οι οποίες τζογάρουν γιατί δεν έχουν άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή τους πλέον, ο μέσος τζογαδόρος δεν είναι βλάκας. Και, όπως σοφά μου έχει πει καλός φίλος, ο οποίος, παρακαλώ, είναι διεθνής μετρ στο σκάκι αλλά και άρρωστος με τον ιππόδρομο (το ξέρω, δεν ταιριάζουν αυτά, αλλά ισχύει): «Ο μέσος τζογαδόρος, φίλε μου, είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Απλώς είναι ο γνωστός τύπος που θέλει να "πιάσει την καλή". Και γι' αυτό αρχίζει να παίζει. Με σκοπό να τους τα πάρει, αλλά δεν τους τα παίρνει και τελικά το παιχνίδι γίνεται το πάθος του. Και ενώ ο τζογαδόρος σε όλους τους τομείς της ζωής του κερδίζει -σε γυναίκες, δουλειές, deals, σε όλα-, λόγω του μοναδικού πάθους του τα χάνει όλα σε μια ζαριά».

[Μαλλί δάνειο: malli daneio: το συναντάς συνήθως σε θείους που ντρέπονται αισχρά για τη ράφλα τους, αλλά στην εποχή τους δεν υπήρχαν η DHI και οι εμφυτεύσεις, και έτσι άφηναν μακριά τα πρώτα μαλλάκια δίπλα στο άτριχο μέρος και τα έστρωναν σαν φράντζα πάνω από τον γλόμπο. Πηγή: Λεξικό Δημητράκου.]




Και το τραγουδάκι μας...

ΕΚΤΑΚΤΟ ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ (Ή ΣΠΟΝΔΗ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΕΡΗ ΤΕΧΝΗ)

Κάτι πρωινά -τι πρωινά, δηλαδή, κάτι καψιμαίικα ξενύχτια ήτανε, που κόλλαγες στην τελεόραση και δεν ξεκόλλαγες αν δεν ξημέρωνε- είχε καλλιτεχνικό πατινάζ με τον Αλέξη Κωστάλα, που δεν μπορείς, ρε μάνα μου, να πεις ότι περπατάει και τα σούρνει και αφήνει αύλακα πίσω του, σαν φρέζα από τραχτέρ, αλλά όσον αφορά τη σχέση «σπικάρισμα-καλλιτεχνικό πατινάζ», ο άνθρωπος γαμεί και δέρνει. Νομίζω, μάλιστα, ότι είναι από τους καλύτερους σπορτκάστερζ όσον αφορά τη γνώση του αντικειμένου του. Και όποιος πει ότι έχω γίνει πιο ξέσφιγγος κι απ' τα χεσταίικα πανταλόνια που φοράνε οι hyperφλώροι Βουρλιώτης και TNS και ότι ακούω Μπάρμπρα Στρέιζαντ και Λάιζα Μινέλι στα κρυφά σπίτι μου εφαρμόζοντας γουδοχέρια με φορεμένη καπότα στην κωλοκλανιέρα μου στη θέα του Γεβγκένι Πλούσενκο να κάνει τριπλό Αξελ, να πάει να γαμηθεί με Πακιστανούς στην Ομόνοια για ένα πλαστό δίευρω. Το γάμησα πάλι, ρε πούστη μου...
Πάμε ξανά... Σοβαρά τώρα. Αλήθεια. Σοβαρά. Κάτι πρωινά, λοιπόν, που είχε Αλέξη Κωστάλα, μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση ένα πράμα. Οταν επρόκειτο για μια μοναδική παράσταση, για ένα πρόγραμμα τόσο καλά εκτελεσμένο που άγγιζε την τελειότητα, ο Κωστάλας δεν μιλούσε ΚΑΘΟΛΟΥ κατά τη διάρκειά του. Και η σιωπή του ήταν η αναγνώριση της τέχνης, η παραδοχή ότι αυτό που έβλεπε ήταν τόσο κοντά στο τέλειο που δεν επιδεχόταν σχολιασμού. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα πρόγραμμα που είχε εκτελέσει ο Αλεξέι Γιαγκούτιν, στο οποίο ο συμπαθής και αγαπητός σε όλους Αλεξ δεν έβγαλε άχνα πριν ο αθλητής τελειώσει (κάτι που δεν συνηθίζει...). Και το θεωρούσα όλο αυτό πολύ γαμάτο, όπως θεώρησα γαμάτο και όταν είχα δει σε ξένο κανάλι έναν τρομερό αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ Μάντσεστρε - Αρσεναλ που η μπάλα πήγαινε πάνω-κάτω και ο Βρετανός σπορτκάστερ για αρκετή ώρα δεν σχολίαζε και άφηνε τον θεατή να παρακολουθήσει το υπεργαμάτο ντέρμπι.

Για να τελειώνουμε, λοιπόν, και αφού σαν μαλάκας έγραψα τριάντα τρεις χιλιάδες τετρακόσιες σαράντα δύο λέξεις για να αποδείξω την αξία της σιωπής μπροστά στο μεγαλείο της τέχνης, κάτι που θα έκανε τον Κομφούκιο σε στάση πλήρους λωτού να μου πει «το μουνί της μάνας σου, ρε, πουσταρμά, τελευταίε, λαϊκέ», δεν μπορώ παρά να σας παρουσιάσω κάτι που είδα στο πρόσφατο ταξίδι μου στη Χαλκιδική, όπου πήγα για live, και με έκανε να δακρύσω από συγκίνηση. Και δεν θα μιλήσω γι' αυτό, δεν θα το σχολιάσω καθόλου, όπως πρέπει να κάμει ο σωστός ο άνδρας όταν πρόκειται για ανώτερη μορφή pure art. Σχολιάστε το εσείς μετά, αδαείς. ΜΕΤΑ, ΟΜΩΣ! Και να είστε χαρούμενοι που ένας εκλεπτυσμένος άνθρωπος σας μαθαίνει -ή μάλλον ανασύρει από τα βάθη της πολυσχιδούς μνήμης σας- ένα-δυο πράματα, μαλάκες. Βούλω όλοι τώρα, μόκο, τουμπεκί και όλα αυτά και καθίστε να μάθετε γράμματα.

Να η σκηνή που θα έκανε τα αγαλματάκια των Οσκαρ να πυροβολιούνται μεταξύ των με Χρυσές Σφαίρες κάτω από Χρυσούς Φοίνικες, η σκηνή που στη θέα της ακόμα και ο Σιλβέστρος ο Σταλόνε θα έκανε πλαστική να σάξει το τσαούλι του ως ένδειξη σεβασμού απέναντι στο μεγαλείο και την ερμηνεία.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΓΡΑΦΩ ΑΛΛΟ!!!

ΜΕΓΑΛΑ ΣΟΤΑ* (Ή ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΤΣΑΚΩΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ)

Ακόμα κέφια έχω. Οπότε δεν γαμιέται, ας κάνουμε χαβαλέ. Σήμερα, λοιπόν, αγαπητά μου παιδιά, θα προσπαθήσω να θυμηθώ τα μεγαλύτερα ψέματα, που είτε τα έχω ακούσει εγώ είτε μου είπαν φίλοι ότι τα άκουσαν. ΚΑΙ ΟΧΙ, ΜΑΛΑΚΕΣ, ΔΕΝ ΘΑ ΒΓΑΛΩ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΜΟΥ, ΑΕΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΙΑ. Σότο στο σότο δημιουργεί διαγαλαξιακή δίνη σε κάποιο σημείο του Σύμπαντος, με αποτέλεσμα, σύμφωνα με το φαινόμενο της πεταλούδας, να υπάρχει περίπτωση κάποιος κάτοικος της Μιανμάρ να προσβληθεί από τριπλό περιστροφικό μπλούγκου και να πέσει σε κλινγκονιακό κώμα εις τον αιώνα τον άπαντα. Και αυτό δεν θα το ήθελα ποτέ. Ξεκινάμε...




- «Μαλάκα, τσέκαρε τον ντράμερ των Deus X Machina. Εχει βγάλει το Berkley και γαμάει».
Βαγγέλης (τον έκοψα από παρέα μετά το live).


- «Εμένανε που με γλέπεις έχω γαμήσει σε κούρσα τη Σμαράγδα Καρύδη».
Random ταξιτζής (πρωταθληταί σοτέμποροι οι ταρίφες και, ας μου επιτραπεί η έκφραση, οι πιο πολλοί από αυτούς είναι πιο γραφικοί κι από γάιδαρο σε καρτ ποστάλ νησιού).


- «ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΕ ΓΑΜΟΥΣΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ! ΕΠΕΙΔΗ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑ ΝΑ ΣΕ ΛΕΩ ΜΠΑΜΠΑ ΟΤΑΝ ΓΑΜΙΟΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΜΠΕΡΑΝΕΣ;».
Γκόμενα που έτυχε να κεράσει ο Μητσάρας σε περίοδο αναβροχιάς.


Ωπα, το σκηνικό θέλει ανάλυση, γιατί γαμεί πάτους. Ο Μητσάρας είναι φίλος και γαμώ τα παιδιά και αυτό δεν επιδέχεται διαπραγμάτευσης ή αμφισβήτησης. Μια φορά, λοιπόν, όπως έχει συμβεί στη ζωή του κάθε αξιοπρεπούς και παντελονάτου ανδρός, είχε κάνα χρόνο να βάλει τον κολιό στο ξίδι και δεν την πάλευε άλλο. Πρέπει εδώ να σας πω πως ο Μητσάρας είναι πάρα πολύ ηθικό παιδί, γουστάρει η γυναίκα που θα έχει δίπλα του να είναι σοβαρή και τέτοια και αυτές τις τρελιάρες ταγαρογκόμενες και καλά απελευθερωμένες ξεκωλιαρομουνίτσες τις θέλει όσο επιθυμούν ο Σιανίδης και ο Ρώμας το μουνί. Οπως έχει γίνει, λοιπόν, το κανόνισμα για να πέσει το δέρμα, όξω από την πόρτα του σπιτιού της η γκόμενα του λέει επί λέξει: «Θέλω μόνο ένα πράμα, σε παρακαλώ (ήτανε και ευγενικιά). Οταν θα γαμιόμαστε να κάνεις ότι είσαι ο πατέρας μου». Ο ευαίσθητος ψυχισμός του Μητσάρα, που καθόταν στον δεξιό του ώμο, τον προέτρεψε να τήνε πλακώσει στα χαστούκια για να στρώσει χαρακτήρα τρώγοντας μαλλιά αγγέλου κάνα δίμηνο μέχρι να φτιαχτούν τα εμφυτεύματα για τα δόντια, αλλά παράλληλα το ευαίσθητο και αγάμητο επί πολύ καιρό καυλί του καθόταν στον αριστερό και του έλεγε: «Πήγαινε, μη μασάς, δεν θα κάνετε και σχέση, μία φορά θα το κάνεις για να φύγουν τα χοντράδια και μετά φεύγεις μετανάστης στο Περού». Αφού λύγισε ο Μητσέας, όπως άρχισε να ζμπρώχνει εξελίχθηκε ο εξής διάλογος μεταξύ του ερωτικού ζεύγους:


- Είσαι ο πατέρας μου;
- ....
- Εεεε! Είσαι ο πατέρας μου;
- Ναι, ναι...
- Πες μου, είσαι ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΜΟΥ;
- Ναι, μωρέ, τώρα, τα 'παμε αυτά...

(Εδώ η γκόμενα, βλέποντας ότι είναι λίγο αρνητικός και δεν ψηνότανε και πολύ να δώσει τις πρώτες απαντήσεις, αποφάσισε να κάνει κατά μέτωπον επίθεση και να του ζητήσει πλήρη στοιχεία, άδεια, δίπλωμα, ασφάλεια.)

- Πες μου ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;;;
- ....

- ΛΕΓΕ, ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;;;
(Απερίγραπτη ντροπή.)
- Ο πατέρας σου...

- ΛΕΓΕ, ΡΕ ΜΟΥΝΙ ΤΗΣ ΛΑΣΠΕΩΣ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΣΑΙ;;;
(Ντροπή για θάνατο.)
- Ο πατέρας σου...


- ΜΠΑΜΠΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ, ΧΥΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!


Μόνο και μόνο η ατάκα του Μήτσου για να σχολιάσει πώς ένιωσε με την όλη φάση τα λέει όλα: «Φίλε, ένιωσα πιο βρόμικος κι από ψωλή άστεγου στη Σομαλία μετά από πέντε μήνες ξηρασίας»...






Μετά το εκπαιδευτικό διάλειμμα συνεχίζουμε με ωραία, αγνά σότα.


- «Ημουνα στη συναυλία των Floyd στο ΟΑΚΑ, παλιά».
Τύπος που γεννήθηκε το 1986.


- «Είχα δει τους AC/DC τότε που ήρθαν στην Ελλάδα, την πρώτη φορά».
Μαλάκας, πριν έρθουν οι AC/DC.


- «Τον αγαπώ πολύ, είναι πολύ φίλος μου».
Ολοι οι ηθοποιοί σε όλες τις εκπομπές για άλλους ηθοποιούς.


- «Αμεσα αναδασωτέες κήρυξε το Υπουργείο Περιβάλλοντος τις εκτάσεις που επλήγησαν από την πυρκαγιά».
Είδηση σε εφημερίδα, προαναγγελία πώλησης οικοπέδων για όσους ξέρουν να διαβάζουν εκεί που βρίσκεται ο Αλέξης.


- «Ψηλέ, έχουμε μείνει από βετζίνα τέσσερα άτομα εδώ πίσω στο στενό και δεν έχουμε να γυρίσουμε Κόρινθο. Εχεις μήπως ένα ευρώ; Μη με παρεξηγείς, ψηλέ, πρώτη φορά κάνω τράκα στη ζωή μου».
Πρέζωνας (για τους πρέζωνες όλοι είναι ψηλοί, μάλλον επειδή έχουνε σκεβρώσει οι ίδιοι, και τους λένε Στέφανο. Δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς παίζει με αυτή τη φάση).


- «Σε 100 μέρες θα έχω ανοικοδομήσει τη χώρα».
Γιωργάκης.


- «Εντάξει, θα σου πω. Εχω πάει με τρεις άνδρες, μαζί με εσένα εννοείται».
Random γκόμενα, κλασική μούφα, λες και στους τρεις μηδενίζει το ψωλοκοντέρ και αρχίζει να ξαναγράφει μετά.


- «Εχω έναν τύπο μέσα στον ΟΠΑΠ, που μου είπε ότι το τάδε ματς...».
Εξυπνάκιας.


- «Και βέβαια το ξέρω το μπαρ "Θεόφιλος". Πηγαίνω συχνά εκεί και ξέρω προσωπικά και τον Θεόφιλο».
Γκόμενα που είχαμε καταλάβει ότι ήταν παθολογική ψεύτρα και επινοήσαμε ένα μπαρ που δεν υπήρχε για να της κλείσουμε ραντεβού εκεί. Και δεν είμαστε εμείς τα μουνόπανα, αυτή ήταν μαλάκω. Να σημειωθεί ότι η εν λόγω γκόμενα έλεγε ψέματα ΣΕ ΟΛΑ. Μάλμπουρο κάπνιζε, αλλά άμα τη ρώταγες σου έλεγε ότι έκανε Κάμελ, έτσι για τον τζόγο. Πιο τραγική κι απ' τους «Πέρσες» του Αισχύλου.


- «Εμένανε που με γλέπεις έχω γαμήσει σε κούρσα τη Σμαράγδα Καρύδη».
Φίλος πήρε ταξί και μου είπε έπειτα ότι του το είπε ο ταρίφας. Ρε, λες να 'ταν αλήθεια και να κέρναγε σπέρμα το Σμαραγδάκι;


- «Το παιδί δεν είναι δικό μου».
Πασχάλης.


- «Δεν έφαγα εγώ την τάρτα και δεν κοιμόμουνα στον αχερώνα».
Πασχάλης στη Γιαγιά Ντακ.


- «Η ταινία ήταν ΕΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ».
Τζούλια, εθνικό καριολάκι.


- «Ορκίζομαι στα παιδιά μου ότι δεν πήρα ποτέ αναβολικά».
Λεωνίδας Σαμπάνης, αθλητής άρσης βαρών, πιο κατάπτυστος κι απ' τον Γκαγκάτση.


- «Εκανα σούζα με 210 και ξαφνικά αντιλαμβάνομαι ότι έχει λασκάρει το μπουλόνι στον πίσω τροχό. Και λέω στον εαυτό μου: "Μαλάκα, θα σκοτωθείς, σκέψου γρήγορα". Και σηκώνομαι όρθιος με το μηχανάκι λαμπάδα, ανοίγω σέλα, βγάζω κλειδί, βιδώνω τον τροχό και ξαναβάζω το κλειδί πίσω. Σώθηκα, μαλάκα μου».
Μπιφ, μεγάλος, παλαιός Κυψελιώτης σοτέμπορας.


- «Πλαγιάζω το όχημα με δικάβαλο τρελό γκομενάκι στα Λιμανάκια τόσο πολύ που αρχίζει να βγάζει σπίθες το σκουλαρίκι. Και ανάβω τσιγάρο και παθαίνει πλάκα το μουνί».
Μπιφ ξανά.


- «Θα έρθω».
Ικαριώτης.


«Ποιος σου τα είπε αυτά, ρε; Το “Shortbus” είναι μια χαρά ταινία, τι τσόντα με πούστηδες και τέτοια;».
Στέλιος.


- «Εεε, χμμμ, όχι, ρε, ο δίσκος των Village People δεν είναι δικός μου, του αδερφού μου είναι».
Στέλιος.


- «Με είδανε στο “Sodade”; Μαλακίες, με μπέρδεψαν με κάποιον άλλον».
Ε, ναι, λοιπόν, Στέλιος.


- «Είμαι αθώος».
Ο Τζέι Σίμπσον.


- «Τι είναι αυτά που λέτε, καλέ; Κανονική γυναίκα είναι».
Τσατσά σε μπουρδέλο στη Φυλής, όπου είχαμε πάει με τον Μηνά 16 χρονών γιατί είχε λυσσάξει να γαμήσει. Οταν μπήκε μέσα και είδε γραβάτα ξιφολόγχη, βγήκε πιο άσπρος κι από τον Μέριλιν Μάνσον με στολή ξιφασκίας.


- «Και βέβαια δεν είμαι παιδεραστής. Γράφω παραμύθια διότι αγαπώ τα παιδιά και ουχί γιατί θέλω να ανασκολοπίσω τις τρυφερές κλανοβαλβίδες τους».
Γιουτζίν Θριτίτς.


- «Το όπλο εκπυρσοκρότησε».
Κορκονέας.


- «Αλήθεια λέει».
Κούγιας για Κορκονέα.


- «Πόσο είμαστε;».
- «Τρία παιχνίδια σου έχω πάρει εγώ και ένα εσύ».
Βασίλης σε κόντρα στο PRO Evolution, παραποιώντας την πραγματικότητα, κάτι που του συμβαίνει ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ που παίζουμε.


- «Το Διπρόσωπος είναι μαλακία μπλογκ».
Οποιος σας το πει είναι ψέμα και να βγάλετε περιοριστικά μέτρα.




Κλείνοντας έχω να σας πω ότι αν έτυχε και μάθατε πως κάποιος φίλος σας κάτοικος του συμπαθούς κρατιδίου της Μιανμάρ έπαθε τριπλό περιστροφικό μπλούγκου και έπεσε σε βαθύ κλινγκονιακό κώμα, ουδεμία ευθύνη φέρω. Καληνύχτα σας...




* Σότο είναι το ψέμα που το ακούς και λες ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το έχει πει ούτε ο Μινχάουζεν επιστρέφοντας από ψάρεμα. Αλλιώς λέγεται και παπάς, μούφα, μούσι, αρλούμπα, φίδι, μύθος, παραμύθι και πολλά άλλα. Για τους πολύ προχωρημένους και Αρβελάτζε, από το επώνυμο του συμπαθούς Γεωργιανού αμυντικού. Τώρα, αν έχετε κι εσείς να συνεισφέρετε το σότο σας, το comment room είναι ανοιχτό και σας περιμένει. Τσιμπουκάκι, πισωκολλητό, ελεύθερα πιασίματα, 30 ευρώ.




Και το τραγουδάκι μας, as always...

ΣΑΥΡΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ, ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ!

Πλάνο πρώτο: γκόμενα που δεν θα την κέρναγες ούτε αν είχες περάσει τρία χρόνια αναβροχιά –και από αυτά τα δύο ήταν στα Βρυσικά Εβρου, σε τάγμα Μηχανικού, χωρίς άδεια και έξοδο, με την υπηρεσία να σε πηγαίνει δεκαεννιά μέσα-μία εξω και δώδεκα στερήσεις εξόδου στο κεφάλι σου– τα λέει στην κάμερα: «Ναι, γεια σας, με λένε Μαντλίν, είμαι 129 κιλά, τα δόντια μου είναι σάπια και στραβά, έχω μυωπία 12 στ' αριστερό και 16 στο δεξί, τα μαλλιά μου έχουν πέσει κατά 80%, έχω (παρ)ακμή στα μούτρα, μένω Αγαμήτου και Απάρτου γωνία και δεν με παίρνει ούτε ο ύπνος. Επίσης, έχω να πω ότι οι τρεις πρώην σύζυγοί μου με έκαναν μπαούλο στο ξύλο τρεις φορές την εβδομάδα, με αποτέλεσμα να πέσει η αυτοεκτίμησή μου και να γίνω όπως έγινα». Και η παρουσιάστρια: «Μην ανησυχείς, κούκλα μου (ο Θεός να σε κάνει), η εκπομπή μας, "From flompa to mounara", θα σε σώσει. Σε δύο μήνες, που θα σε ξαναδείς στον καθρέφτη, δεν θα το πιστεύεις. Τη Ζιζέλ θα την έχεις για να σου καθαρίζει τις εσοχές απ' τα πλακάκια του μπάνιου με την οδοντόβουρτσα».   
Πλάνο δεύτερο: ύστερα από τρελή δίαιτα, άπειρες πλαστικές εγχειρήσεις, επισκέψεις σε ψυχολόγους, στυλίστες και τα ρέστα, η Μαντλίν είναι έτοιμη. «Κούκλα μου (που πλέον είσαι στ' αλήθεια), είσαι προετοιμασμένη να δεις τι κατάφερες;». «Ναι, είμαι!». «Ας ανοίξει η κουρτίνα, λοιπόν!». Και ανοίγει... Ολοι μένουν με το στόμα ανοιχτό. Πιο πολύ, βέβαια, ο νυν σύζυγος, ο οποίος παραμένει πατσαβούρης, με στραβά δόντια και κοίλο απ' τα μπιρόνια, και πιθανότατα σκέφτεται: «Ρε, τι θα κάνω τώρα; Είναι σοβαρά πράματα αυτά; Ηταν που ήταν παλαβιάρα,
τώρα πάει, τέλειωσε. Ετσι πώς την κάνανε θα πάρει σβάρνα τα τεκνά και δεν θα αφήσει μπανάνα ξεφλούδιστη. Θα την κάνω τούμπανο στη φάπα, θα γίνει όπως πριν και θα ξεγνοιάσω. Αυτή είναι η λύση».
Ρε, τι θα γίνει με αυτές τις εκπομπές που παίρνουν τις πατσαφλόμπες και τις κάνουν σαν την J.Lo; Ελεος πια! Εχουν αρχίσει και πληθαίνουν κιόλας, με τις σαύρες να περνάνε σωρηδόν ρεκτιφιέ και να μεταμορφώνονται σε πριγκιπέσες μέσα σε ένα διμηνάκι.
Στην τελική, τι έχει η παλιά, κλασική πατσαβούρα που όλοι αγαπήσαμε; Μια χαρά ήταν οι κοπέλες και ξέδινες όταν βρισκόσουνα σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Ως γνωστόν, όταν ο άνδρας βρίσκεται στον αστερισμό της παλάμης, θα πάει να πιει ένα-δυο καψούλια στο συνοικιακό μπαράκι, θα δει τη χοντρούλα να του κάνει ναζάκια, τα τριάντα πρόσθετα κιλά θα γίνουν «θηλυκές καμπύλες» και «πιασίματα του έρωτα» και η επωδός θα είναι: «Δεν γαμιέται, ο καλός ο μύλος όλα τα αλέθει». Και θα περάσει και αυτός καλά και η κοπελίτσα, άλλο που όταν ξυπνήσει το πρωί και τη δει δίπλα του θα την κάνει από το παράθυρο και θα τρέχει σαν να τον κυνηγάνε τα σκυλιά της Στάζι ενώ πηδά το Τείχος για να μπει στη Δυτική Γερμανία. Κι αν την έχει πάει και σπίτι του, άσ' τα να πάνε... (Οποιος είναι άνδρας και φοράει παντελόνια απαγορεύεται να ισχυριστεί ότι δεν έχει ζήσει την παραπάνω παράγραφο με μικρές παραλλαγές.)
Σοβαρά τώρα, το θέμα είναι άλλο. Οτι καλές είναι οι πλαστικές και όλα αυτά τα φρου φρου και τα αρώματα, αλλά για να τα κάνεις όλα αυτά πρέπει να το φυσάς το χρήμα, αγάπη μου (gay). Γιατί η φάση δεν είναι μόνο «άιντε, κάναμε την εγχείρηση και όλα ωραία και καλά». Πρέπει να μπορείς να κάνεις και την κατάλληλη συντήρηση για να πάνε όλα εντάξει, αλλιώς πλαστικές δεν θα έκαναν μόνο οι πλούσιες, θα έκανε όλος ο κόσμος και θα ήταν όλες κούκλες και όλοι κούκλοι, σαν επεισόδιο του «Baywatch». Οι παραγωγοί, όμως, δεν τα κοιτάζουν αυτά. Το θέμα πουλάει. Aυτό είναι που τους ενδιαφέρει και όχι η ψυχολογία της κάθε κοπέλας, που όταν περάσουν τα χρόνια θα γίνει όπως πριν και χειρότερη και θα τρώει και περισσότερο ξύλο από τον άνδρα της, που θα της λέει κιόλας: «Δεν ντρέπεσαι, μωρή, που μου 'θελες και εκπομπές, γινήκαμε και ρεζίλι στην κενωνία» –το σοπάκι δεν το γλιτώνεις ό,τι κι αν κάνεις, αγαπητή μου...
Διότι η κατάληξη είναι και πάλι το παραμύθι με το ασχημόπαπο, που ναι μεν μεγάλωσε και έγινε κύκνος, αλλά ποτέ κανείς δεν μας είπε τι έγινε όταν γέρασε...

ΕΧΕΤΕ 1 ΝΕΟ ΜΗΝΥΜΑ
* Το σάιτ USAToday.com άσκησε έντονη κριτική στην εκπομπή αυτού του τύπου «The Swan». Το κομμάτι που γράφτηκε στο εν λόγω σάιτ αναφέρει συγκεκριμένα ότι «αν και η εκπομπή έκανε απίστευτα μεγάλα νούμερα τηλεθέασης, επηρέασε άμεσα και με κακό τρόπο τον ψυχισμό των ανθρώπων που πήραν μέρος σε αυτήν. Και αυτό, όσο όμορφοι κι αν έγιναν, είναι πολύ άσχημο...». 


Και το τραγουδάκι μας...

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ (ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΛΩΤΑ Ή ΠΩΣ ΓΑΜΗΣΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ)

Θυμάστε εκείνες τις μασκούλες που η μία είναι χαρούμενη και η άλλη λυπημένη; Ετσι είναι ένας διπρόσωπος άθρωπας. Είναι κατά βάση ένας εντελώς ανέκφραστος άθρωπας, χωρίς καμία αντίδραση σε κανένα εξωτερικό ερέθισμα, που τη μία φορά φοράει τη μία μασκούλα και την άλλη φορά φοράει την άλλη. Ε, λοιπόν, αυτές τις μέρες εγώ φοράω τη μασκούλα με τα χαμόγελα και τις χαρές. (Παρένθεση: αν είσαι άνδρας, ξέρεις από προσωπεία. Εχεις φορέσει κι εσύ στον πρώτο μήνα κάποιας σχέσης σου, όταν δεν κλάνεις, δεν ρεύεσαι, ο Ζαμπούνης μπροστά σου μοιάζει με τον Γεωργίου όταν έχει φάει πίτσα με αντζούγιες και υπάρχει ακόμα και η περίπτωση να είσαι τόσο γκέιλορντ ώστε να εκστομίσεις τη φράση «δεν πειράζει, μωρό μου, που έχει τελικό Μουντιάλ Βραζιλία - Αργεντινή, ας δούμε το "Η ζωή της άλλης", που τόσο σου αρέσει, με την καριόλα με την μπερούκα, ΓΑΜΩ ΤΟΝ ΘΕΟ ΜΟΥ ΜΕΣΑ» -τα τελευταία λόγια είναι σκέψεις και προσωπικά βιωματικά τραύματα και δεν εκστομίζονται ποτές όσο φοράς το εν λόγω προσωπείο).

Ας αφήσουμε, όμως, λίγο τους καλλιτέχναι να μιλήσουν για το θέμα.



Τι λέγαμε; Α, ναι. Ας πηγαίνουνε όλα ανάποδα στη ζωή μου, δεν μασάω μία. Μιλάμε για ανάποδα, όμως. Τα βάζω όλα σε 36 νούμερα και η μπίλια πάει στο ζερό. Ανοίγω μπανάνα και είναι άδεια. Τρώω πούτσα μέχρι και στις φαντασιώσεις μου, ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ Ο,ΤΙ ΘΕΛΩ, ΠΟΥΤΑΝΕΣ. Και όχι να βλέπω ότι είμαι σιαμαίος, μοιράζομαι τον κώλο και ο αδερφός μου είναι ο Λάκης ο Γαβαλάς! Φοράω, όμως, το εύθυμο προσωπείο και να πάνε να γαμηθούνε όλοι. Αμυνα; Πες το κι έτσι. Το κακό είναι ότι όταν θα στρώσουν όλα θα κολλήσει στα μούτρα μου η λυπημένη μάσκα ετεροχρονισμένα και για καμιά βδομάδα θα είμαι σαν το γαμημένο ελαφάκι του Ντίσνεϊ, τον Μπάμπι.
Τέλος πάντων, όμως, είπαμε, φοράω τη χαρούμενη μασκούλα και γι' αυτό θα σας πω μια χαρούμενη ιστορία, διά να ευθυμήσωμεν.

(Tribute to Master G)
Ο.K., φανταστείτε ότι όλα τα υπόλοιπα που γράφω τα σπικάρει ο σερ Ντέιβιντ Ατένμπορο με την τόσο αισθαντική φωνή του.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΠΡΑΜΑΤΑ...
Είναι νύχτα. Βαθιά νύχτα και γυρίζω από δουλειά στη Λεωφόρο Καβάλας με το καγκούρικο μαύρο ΧΤ που είχα αγοράσει από τον Μίλτο, που έπειτα έμαθα ότι μου το πούλησε γιατί είχε αρχίσει να τσουλάει πρέζα, αλλά «μη μασάς, ρε μαλάκα, το ελέγχω»... Οπως σου είπα, είναι νύχτα. Βαθιά. Και γυρίζω από δουλειά. (Επανάληψις εμφάσεως.) Οπότε το πρώτο πράγμα που θέλω είναι να διακτινιστώ σπίτι μου για να ξεβρακωθώ και να πέσω καναπέ (ήταν και καλοκαίρι) και όχι να οδηγήσω. Ετσι, το παίρνω απόφαση. Θα εφαρμόσω τζαπανέζικη σαμουραϊκή τακτική και, κοιτάζοντας δεξιά και αριστερά σε κάθε φανάρι, αν δεν περνάει κανείς και δεν υπάρχουν μπάτσοι, θα περνάω με κόκκινο, κύριος, όπως έλεγε και η Ρίτα η Σακελλαρίου.

(Διάλειμμα για διευκρινίσεις: όταν οδηγείς νύχτα σε πόλη, υπάρχει ένας κανόνας: ή θα τα πετύχεις όλα κόκκινα και θα φτάσεις από Καβάλας Κυψέλη σε τρία γαμημένα εκατομμύρια έτη φωτός ή θα είναι όλα πιο πράσινα κι από τον ήλιο του ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα και θα πας λαμπάδα στη μία ρόδα, θα κάνεις έντο όξω από το σπίτι και θα προσγειωθείς από μπαλκόνι καναπέ με μπάφο στο στόμα και ανοιχτή τηλεόραση στην οποία έχεις ήδη δει πέντε λεπτά ταινίας.)

Ξέχασα, όμως, τον βασικό κανόνα της σαμουραϊκής τακτικής, που είναι να κοιτάς ΚΑΙ ΠΙΣΩ, ΜΑΛΑΚΑ, και αυτό θα σας αναγκάσει να κάνετε ζουμ άουτ στη φάση και να δείτε από ψηλά εμένανε να περνάω τα φανάρια και έναν πούστη νίντζα μπάτσο να με ακολουθεί ύπουλα και να λέει στον συνάδελφό του με στόμα full of donuts -για τη θεατρικότητα του πράματος και για μια πιο νεοϋορκέζικη εσάνς- «ακουλούθα τον τον μπούστη να δούμε πόσα θα περάσει και μετά θα του κάνουμε το κωλάντερο φλοέρα. Θα του γράψουμε τόσες κλήσεις που θα πλερώνουνε και τα ξώγαμα παιδιά των δισέγγονών του». Και το έκανε αυτό το πράμα το αρχίδι για 19 ολόκληρα φανάρια. Ναι, φίλε. Δεκαεννιά, ούτε 18 ούτε είκ...

Λοιπόν, να μη μακρηγορώ.

Οξω από το πανεπιστήμιο στην Πατησίων ακούω αυτό το γαμημένο ΜΠΡΑΑΑΚ ΓΚΑΑΑΡΠ που κάνει το μπατσικό όταν σου λέει στη γλώσσα των μπατσικών αυτοκινήτων «κάνε δεξά». Και μου κόβονται τα γόνατα, φίλε. «Τη γάμησα», σκέφτομαι, μην ξέροντας για πόσα φανάρια με ακολουθούν τα κατάπτυστα Νεφελίμ από τις πύλες της ειδεχθούς Νταγκλαμαγκάν. Σταματάω δεξά και από πίσω, αφού ανοίγει αργά και τρίζοντας η πόρτα, βγαίνει το ψηλόλιγνο παλικάρι από τον Πύργο Ηλείας με σαρδόνιο χαμόγελο στα χείλη και φορώντας μόνο το υπηρεσιακό πουκάμισο, χωρίς το πανταλόνι, με τη «γραβάτα» όξω, έτοιμος να σοδομίσει το τρυφερό κωλί μου. ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΩ;

Και τότε, μαλάκα μου, I SEE THE LIGHT!




Τσέος: «ΠαΛΛΛικάρι, ένα θα σου πω και πρόσεξε τι θα μου απαντήσεις. Σε ακολουθάω εδώ και δεκαεννιά φανάρια, μην πεις μαλακία, τα μέτρησα. Κοίταγες δεξά, αριστερά και τα πέρναγες όλα με κόκκινο. Θέλω μόνο να δω τι θα μου πεις. Αυτό θέλω μόνο, πες μου ότι είσαι άτριχος, τέλος».

Εγω, σκεπτόμενος τον εαυτό μου με τοξίντο στην απονομή των fucking Οσκαρζ: «Θα σου πω μόνο ένα πράμα και θέλω να με καταλάβεις. Ο,τι είναι να κάνεις, να με γράψεις, να με πυροβολήσεις, να με εκτελέσεις, να με συλλάβεις, ΚΑΝ' ΤΟ ΤΩΡΑ. ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΛΙΓΟ, ΑΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΚΟΨΙΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΑ ΜΕ ΠΑΕΙ ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΚΙ ΙΔΡΩΤΑΣ ΕΔΩ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΟΥ ΑΝ ΔΕΝ ΔΡΑΣΕΙΣ ΓΡΗΓΟΡΑ. ΘΑ ΧΕΣΤΩ ΣΤΗ ΣΕΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΙΜΑ ΣΤΟΝ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ ΜΕΤΑ».

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ! ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΒΑΤΕΡΛΩ!

Ο τύπος πάγωσε. Αν του είχα πει «ξέρεις, η μάνα μου είναι στο νοσοκομείο λα λαλλα λαλαλ λαλαλα λα λαλαλαλ λαλ αλα, φλόρκο φλόρκο, σλεντ σλενταλαο λαλα λολα λαο», θα ήταν πιο σότο κι από ψέμα που σου πλασάρει πρέζωνας για να σου τρακάρει ευρώπουλο Δεκαπενταύγουστο, πιο μουσαντό κι από αυτά που λένε οι παλίκαροι που πουλάνε Ρέιμπαν στην Ομόνοια. Και θα έφευγα σαν ψυγείο σε φοιτητόσπιτο, μόνο που αντί για stick it θα είχα πάνω μου κολλημένες κλήσεις.

ΑΥΤΟ, ΟΜΩΣ!

ΠΟΙΗΜΑ!

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!

Τι πιο ανθρώπινο από το να σε πιάσει τρελό χέσιμο που δεν σου αφήνει κανένα περιθώριο αντίδρασης για τίποτα;
Και τι θα κάνεις όταν όλα τα φανάρια είναι κόκκινα;

Μετά από σαστιμάρα 12 δευτερολέπτων, η κατά βάθος ευαίσθητη ψυχούλα του μπάτσου έσπασε και η καρδιά του έγινε τσιγγάνικη:

«Φύγε γρήγορα, αδερφέ. Και καληνύχτα. Και συγγνώμη, δεν ήξερα...».

«Ευχαριστώ, φίλε, να 'σαι καλά. ΓΕΙΑ ΤΩΡΑ!».

Και φεύγοντας πέρασα μπροστά του με κόκκινο...

POLICE OWNED!

Τώρα αν βρεθεί ένας από αυτούς που τα σπάνε και τέτοια που θα μου πει ότι έχει γαμήσει την Αστυνομία περισσότερο από μένα, εγώ του δίνω κώλο και του τηγανίζω και δυο αυγά μελάτα να στανιάρει πρώτα, διότι, όπως όλοι γνωρίζουν, ο έρωτας περνάει από το στομάχι, ακόμα και μεταξύ ανδρώνε.

Καληνύχτα σας, κύριοι, με ένα ιστορικό τραγουδάκι και μια major performance...

ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΜΙΣΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ

 Από πάντα δεν ήξερες τι υπερίσχυε μέσα σου όσον αφορά το γαμημένο αλλά και γοητευτικό κράτος που λέγεται Αμέρικα. Σου δίνω μερικά τιπς μπας και ξεκαθαρίσει το τοπίο, μετά τον Δημητράκη, όμως, για να φτιάξουμε ατμόσφαιρα.













ΜΙΣΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ ΓΙΑΤΙ...


1. Υπάρχουνε κάτι επιτροπές εκεί που συσκέπτονται και λένε: «Μαλάκες, ένας στο Ανατολικό Τιμόρ είπε σε έναν άλλονε ενώ καθαρίζανε τις γκαβαλίνες των φοράδων τους ότι την 11η Σεπτεμβρίου την κάνανε οι Οβραίοι διά ίδιον όφελος. Να στείλουμε τον Σιλβέστρο τον Σταλόνε με τα βέλη της φωτιάς να τους κάψει όλους ζωντανούς για την προσβόλα που μας ξηγηθήκανε;». 


(Διάλειμμα για οσκαρική ερμηνεία)



Και οι άλλοι απαντάνε: «Ακόμα εδώ είναι; Το πρώτο λεωφορείο και έφυγε». Και έτσι βγήκε και η φράσις «χέστηκε η φοράδα, Σταλόνε», γιατί έτσι ονομάστηκε η επιχείρηση καταστροφής του συμπαθούς κρατιδίου.
Πριν από κάνα χρόνο είχα πάει Σαν Ντιέγκο και έμπλεξα σε συζήτηση με τύπο που μου έλεγε ότι καλά ξηγιέται η Αμερική και κάνει πολέμους, γιατί χρειάζεται πετρέλαια και σβήνουνε οι σόμπες και κρυώνουνε η Μπρέντα και ο Ντίλαν στο Μπέβερλι Χιλς την ώρα που τρώνε σκατά με τον Στιβ σε κοπρολαγνικό όργιο και αυτό είναι αδύνατον να συμβαίνει και σκάνδαλο, διότι το μουνί της Μπρέντα ΕΙΝΑΙ η Αμερική. Και τα έλεγε ΣΟΒΑΡΑ. Και δεν του άρεσε ιδιαίτερα όταν του είπα ότι θα ήθελα να τόνε βλέπω να βγαίνει από θάλασσα σαν τον γλάρο στις φωτό της Γκρινπίς, τίγκα πετρελαιωμένο, ενώ εγώ και οι φίλοι μου θα τον έχουμε για στόχο σε παιχνίδι darts που θα παίζουμε με αναμμένα σπίρτα. Οι μαλάκες έχουνε γαμήσει τον κόσμο όλο και είναι ακόμα με την πούτσα όρθια, σαν δεκαεφτάχρονα αγορέλια που μόλις ανακάλυψαν το youjizz. Φτάνει πια, φτάνει. Και στους βιασμούς έρχεται ο άλλος, σε ξεσκίζει, σε ξωφτιλίζει, σε ψωλοχύνει φτύνοντάς σε, φεύγει όμως κάποια στιγμή, πάει σπίτι του. Δεν γερνάς με το καυλί του μέσα σου...

1. Εκεί βγήκε το «Sex and the city». Ετοιμάσου τώρα, αγαπητέ φίλε και φίλη, να σου σερβίρω όλη την καταπράσινη χολή μου για τις τέσσερις καριόλες που μου έχουν γαμήσει τη ζωή. Δεν φτάνει, μωρέ μαλακισμένες, που σας φάγαμε τόσες σεζόν στη μάπα, δεν φτάνει που βγάλατε ταινία στην οποία μας έσουρνε η γκόμενά μας απ' τα αυτιά απειλώντας ότι θα μας χωρίσει αν δεν πάμε, δεν φτάνει που οι καγκουρογκόμενες στο Περιστέρι και στο Μπουρνάζι πετάνε πόδι όξω από το λαχανί Μιτσουμπίσι ΕΒΟ για να φανεί το Μανόλο Μπλάνικ εξακοσίων δολαρίων (βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα), έπρεπε να βγάλετε και νούμερο δύο, στο οποίο πάτε διακοπές στο Ντουμπάι; Στον πούτσο μας, ρε. Μη με ρωτάς αν το είδα. Ναι, το είδα. Με ξαναέσουρε η γκόμενά μου, που την αγαπώ, θέλω να κάνουμε μαζί παιδιά και να γεράσουμε αγκαλίτσα, αλλά έλεος πια. Μωρό μου, αν βγει και νούμερο τρία και με πας και σε αυτό, για εξιλέωση θα σε βάλω να δεις όλες τις ταινίες του Τζάρμους σε ένα απόγιομα. ΟΛΕΣ, όμως. Θυμάσαι όταν σε πήγα στο «Καφές και τσιγάρα», που εγώ ξερόχυνα στο καρεκλάκι μου στο «Studio» στην Πλατεία Αμερικής και εσύ έβγαζες τους αμφιβληστροειδείς από τα μάτια σου με τα νύχια γιατί δεν άντεχες άλλο; (Παρένθεση: με την κοπέλα μου εδώ και επτά χρόνια δεν έχουμε καμία σχέση ως άνθρωποι. Καμία, όμως. Ο αγαπημένος της τραγουδιστής είναι ο Κιάμος. Η αγαπημένη της ταινία είναι το «Dirty Dancing». Ανοίγει το Ιντερνετ μόνο και μόνο για να παίξει dress up games. Οταν παίζω τούμπανα στο σπίτι, μου λέει να της παίξω τσιφτετέλια και χορεύει γύρω γύρω σαν αρκούδι, με εμένα στον ρόλο του γύφτου. Ταιριάζουμε, όμως, στο φαΐ και εκεί που πρέπει και κάνουμε γαμώ τις παρέες και πάμε τρελές διακοπές και λέμε συνεχώς αστεία και ξεκωλιαζόμαστε στα γέλια και κάνουμε συνεχώς χοντρές πλάκες ο ένας στον άλλον (μιλάμε για pranks) και όλα. Με όσες γκόμενες άκουγα τα ίδια, έβλεπα τα ίδια και ταιριάζαμε γαμάουα σε όλα, η σχέση ήταν τέτοια τραγωδία που ούτε ο Αισχύλος θα είχε διανοηθεί να τη γράψει.) Το κακό, κύριε, για να τελειώνουμε, είναι ότι οι εν λόγω πόρναι δημιουργούν πρότυπα. Η σύγχρονη γκόμενα θέλει να μετακομίσει στη Νέα Υόρκη, να έχει τρεις φίλες σούπερ ουάου, γκόμενο τον Μίστερ Μπιγκ, που να του μαραθεί η ψωλή, να του γίνει μεγέθους κραγιόν και να μείνει σκέτος Μίστερ, και να γράφει τρέντι στήλη για μοδάτα περιοδικά. Κοριτσάκι, ειδικά εσύ που τα πιστεύεις αυτά, guess what. Θα μένεις στην Κυψέλη μια ζωή, οι φίλες σου θα γαμιούνται με τους γκόμενούς σου πίσω από την πλάτη σου, θα δουλεύεις «Γρηγόρης μικρογεύματα» οχτάωρο για τον βασικό, που πλέον είναι πιο χαμηλός κι από μισθό cleaner σβουνιάς λευκών ελεφάντων στην Καλκούτα, και θα παντρευτείς έναν τύπο που μετά από πέντε χρόνια θα σε γαμεί κάθε φορά που θα βγαίνει το νέο τεύχος της «Βαβέλ». Αει στο διάολο πια.

3. Το νούμερο τρία του…

ΑΓΑΠΑΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ ΓΙΑΤΙ...

1. Εχει βγάλει ταινιάρες. Σοβαρές ταινιάρες. Με τις οποίες έχουμε περάσει και γαμώ και στην ανάμνησή τους ζεστά υγράκια τρέχουν από τη βάλανο του πέους μας ενώ αλληθωρίζουμε από κάβλα. Το πρόβλημα είναι ότι γαμήθηκε το σύμπαν όταν μπήκαν στη μέση τα εφέ. Γιατί τότε κάποιοι σκέφτηκαν ότι «έλα, μωρέ, τώρα τι ανάγκη τα έχουμε τα καλά σενάρια; Στα παπάρια μας». Οταν έγινε η αλλαγή, στο μεταιχμιακό αυτό στάδιο, ένας σεναριογράφος πήγε σε έναν μεγαλοπαραγωγό του Χόλιγουντ και του είπε: «Κύριε, έχω ένα σενάριο που θα κάνει τους "Συνήθεις υπόπτους" και το "Σόσανκ Ριντέμψιον" να μοιάζουν με το "Ρετιρέ" του Δαλιανίδη, με την Κατερίνα Γιουλάκη και την ξινή. Θα γαμήσει πάτους και ο κόσμος θα φεύγει από τους σινεμάδες με δάκρυα στα μάτια από τη συγκίνηση. Πριν πεθάνει ο Κιούμπρικ το είχε δει στο νεκροκρέβατο του πόνου και είπε ότι "τώρα φεύγω ήσυχος". Ενδιαφέρεστε;». Απάντηξις: «Εχει τριαξονικά καμπουρογαμοσαυροειδή τέρατα που ξερνάνε βαρβολίνες από την κλανοσφυρίχτρα τους και παλεύουνε με εξωγήινους λαούς χάρισμα των οποίων είναι ψωλές που πετάνε λέιζερ σε διαγαλαξιακές κωλοτρουπίδες;». «Εμμμ, σομπ, ξέρετεεε, όχι». «Ε, τότε, πάρε το σεναριάκι σου, αυτή την παπαριά την καμαρωτή, και εφάρμοσέ το στον πάτο της μανούλας σου. Και πού 'σαι. Γαμώ το μουνί της αδερφής σου και την οικογένειά σου, αρχίδα, για τον χρόνο που μου 'φαγες» (κράταγε από Πάτρα ο προντούσερ). Πάρ' το, λοιπόν, απόφαση, φίλε: δεν θα ξαναδείς «Scarface», «Godfather», «Donnie Brasco», «Good fellas» (έχω μια μανία με τα γκανγκστεροειδή και φαίνεται και όσοι δεν γουστάρετε να πάτε να γαμηθείτε, ευχαριστώ). Αντίθετα, για όλη σας τη ζωή θα βλέπετε τον γιο πόρνης Βρασίδα Γουίλις να σώνει τον πλανήτη και κλαίγοντας στο τέλος με δάκρυα από ατσάλι να φωνάζει «God bless America», κρατώντας στα χέρια του την αμερικανική σημαία και με μουσική υπόκρουση την αστερόεσσα. Μισό, πάω να ξεράσω το συκώτι μου από τα αυτιά και επανέρχομαι. Οπότε, διόρθωση: αγαπάμε Αμέρικα γι' αυτά που έβγαλε, τρέμουμε στην ιδέα του τι πρόκειται να βγάλει στο μέλλον...


2. Εχει βγάλει μουσικάρες. Και από την άποψη της μουσικής και από την άποψη των μουσικών. Τι να λέμε τώρα. Blues, jazz, rock, funk, γάμησέ τα. Φοβερά πράγματα. Και μη μιλήσει κανείς για την αγγλική σκηνή και το πόσο ευρηματικοί και αφαιρετικοί είναι οι Αγγλοι, διότι η μόνη ευρηματικότητά τους εστιάζεται στην ανακάλυψη του τσαγιού για κοπροφάγους, που παίρνουνε ζεστό νεράκι από το τσαγερό, τραβάνε απαλά τη χεσμένη καπότα από το γκρόβερ τους και τη βουτάνε με ηδονή στο φλιντζάνι. Φάιβ ο κλοκ, ντίαρ, δε τι ιζ ρέντι. Εβγαλαν οι Αγγλοι Μάικολ Τζάκσον; Εεεεε; Εβγαλαν Ελβις, ρε μουνιά; Εβγαλαν ντράμερ σαν τον Buddy Rich οι Αγγλοι;


   


Οχι βέβαια. Αυτοί θεωρούν ντράμερ τον Τσάρλι Γουάτς των Stones, που δεν μπορεί να βαρέσει χάι χατ μαζί με ταμπούρο στο 2 και στο 4 ο μαλάκας. 





 «Ναι», λέει, «αλλά είναι ωραίος τύπος». Στ' αρχίδια μου, ρε. Ωραίος τύπος είναι και ο φίλος μου ο Βασίλης. Νταξει, βγάλανε Αϊρο Μέντεν με Βρασίδα Ψωλομεσαγιό και πιο πριν με Παύλο ντι Ανο και κάτι ωραίους μεταλλάδες κατά καιρούς, αλλά πρόκειται για εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Μέχρι και ο ΜακΛάφλιν Σκωτσέζος είναι. Και μη μιλήσει κανείς για συγκροτήματα τύπου PULP, OASIS, PLACEBO και τέτοια, γιατί θα εξαιρεθεί από όλα τα μουσικά κλαμπζ και θα εξοριστεί στο «Λάμδα» στον αιώνα τον άπαντα. Εσύ, φίλε, που ακούς τα παραπάνω γκρουπζ, πάρ' το απόφαση, γύρνα το από βετζίνα πετρέλαιο και τράβα κάνε καριέρα στην τελιόραση δίπλα στον Τζον Ελεγκανς. Οπως και όλοι οι οπαδοί των Ντιπές Μόουντ, για να τελειώνουμε. Oλοι οι παραπάνω είστε πιο πούστηδοι κι απ' τον Σταύρο Μπαράβα (ναι, τα γκρέμισα τα όνειρά σου, αλλά ήτανε μπούστης ο Μπαράβα. Οπως κι ο Τομ Σέλεκ). Ακόμα και στο ποδόσφαιρο, που ναι, αυτοί το έβγαλαν, τρώνε πούτσα σαν του Μπόκολη.



3. Οταν πηγαίνουμε εκεί βλέπουμε μεγάλους δρόμοι, τα σπίτια έχουν όλα κήπο, υπάρχει τρομερή οργάνωση, οι αθρώποι είναι χαμογελαστοί, στα μαγαζά όλοι είναι εξυπηρετικοί, υπάρχει μια κάποια ευθυμία, ρε παιδί μου, όλα φαίνονται ωραία. Οπα, όμως. Είναι δυνατόν μια χώρα που γαμάει όλο τον κόσμο εδώ και έναν αιώνα να μην τα έχει όλα; Και η Ελλάδα όταν κατακτούσε όλο τον κόσμο με τον «εκπολιτιστή» Μεγαλέξαντρο (μη χέσω, ο μύστακος δυο δάχτυλα και το βάδισμα της χήνας του έλειπε του μαλάκα, που βγήκε και νούμερο ένα στην ψηφοφορία με τους μεγαλύτερους Ελληνες, με τον Παπανικολάου που έβγαλε το τεστ ΠΑΠ να λαμβάνει κι αυτός μέρος, ΕΛΕΟΟΟΟΣ) γαμούσε κι έδερνε, τίποτα δεν μας έλειπε. Για πήγαινε λίγο στο 1. του γιατί ΜΙΣΟΥΜΕ ΑΜΕΡΙΚΑ... Μαλακία έκανα, έπρεπε να το βάλω στην από πάνω στήλη αυτό, άσε που παίζει και το ότι όταν πηγαίνουμε εκεί συνήθως είμαστε σε διακοπές και όταν είσαι σε διακοπές ΟΛΑ ΣΟΥ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΑΙΑ!

4. «BAYWATCH»! Βυζάρες Πάμελας! Τέλος!


ΥΓ.: Το παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο σε όλους όσοι κάποια στιγμή αποφάσισαν να φτιάξουν ένα μπλογκ για να λένε την άποψή τους, είτε αυτό πέτυχε είτε όχι, είτε το γούσταρε ο κόσμος είτε όχι. Και ιδιαίτερα στον Master G, που αν δεν ήμανε άνδρας με τα ούλα μου ασούμε, για πάρτη του το γύριζα και σε πούστης και τον παντρευόμανε στην Ολλανδία με παπά και με κουμπάρο, γιατί είναι ό,τι πιο γαμάτο έχω διαβάσει σε μπλογκ.
ΥΓ.1: Οποιος ξέρει να μου πει τι έχει απογίνει ο Master G και σταμάτησε ξαφνικά να γράφει κερδίζει γλειφιτζούρι με τυπωμένη τη φάτσα του Σταμάτη Κόκκοτα.
ΥΓ2.: Και ξέχασα να σας πω ότι πάντα θα κλείνουμε με ένα κομματάκι, έτσι, για ψυχική ανάταση.