ΜΑΝ ΟΦ ΣΤΗΛ ΚΡΙΤΙΚΣ ΚΑΙ ΤΕΤΟΙΑ

Το λεπόν. Πήγα και είδα το καινούργιο Σούπερμαν. 

Υπήρχαν πολλοί λόγοι. Πρώτον, με πήγαινε μικρό ο πατέρας μου και έβλεπα τα παλιά, με Κρίστοφερ Ρηβ, που γαμούσε ο τύπος ως Σούπερμαν κι ας ήτανε όταν πέταγε σαν να τον είχανε ξεγυρίσει με ψαλίδι και κολλήσανε τη φωτογραφία στην τηλεόραση. 

Δεύτερον, τρελή καμπάνια. Το έφαγα κι εγώ το παραμύθι, έβλεπα εκεί τον τύπο να ετοιμάζεται να απογειωθεί και να σείεται η γης, ε, δεν μου αρέσει η πούτσα γενικότερα, αλλά είναι πολύ άνδρας ο Σούπερ και στην τελική ο θαυμασμός από άνδρα προς άνδρα δεν χρειάζεται πάντα να συνοδεύεται από λίπανση κωλοσφυρίχτρας με ΚΥ και μετά κρεάτωμα με ρυθμό από πιστόνι Φεράρι ΕΦ εξήντα.

Τρίτον, όλα τα άλλα που έπαιζε εκείνη τη μέρα ήτανε επιπέδου σαν αυτό με τη Βουγιουκλάκη που ντύνεται άντρας και ο Παπαμιχαήλ δεν έχει πάρει χαμπάρι μία, λες και είχε ψωνίσει ζου από Ομόνοια και μόλις είχε σουτάρει, οπότε έβλεπε τον Πίπη σαν Αμερικάνο φορτηγατζή με πούτσα που δεν χωράει στην αξάτμιση από την νταλίκα. Σε αυτό, όμως θα επανέλθω.

Το λεπόν και πάλι, θετικά και αρνητικά από το νέο Σούπερμαν.


ΘΕΤΙΚΑ
* Είπαμε, δεν είμαι πουσταίος, αλλά ο τυπάς είναι παιδαράς. Και θούμπανος λέμε. Λες και ήτανε στον όγκο απ' τα βαφτίσια και μετά τα δεκαοχτώ ξηγιόταν μόνο τόνο με μαρούλι και κάργα απογλυκογόνωση. Και ταιριάζει πολύ στον Σούπερμαν όπως τον έχουμε στο μυαλό μας. Μελαχρινός, ψηλός, αρρενωπός και σταματάω πριν αρχίσει ο υπολογιστής να μου σκάει gay porn pop ups από μόνος του.

* Τα εφέ ΓΑΜΑΝΕ. Ειδικά στο 3D ψαρώνεις άσχημα, σε φάση ότι πετάει ο Σούπερ καταπάνω σου και κάνεις στην μπάντα ρίχνοντας τα ποπ κορν και γαμώντας τη μέρα του διπλανού σου στο σινεμά. Αλλά νταξ, 2013 έχουμε, άμα δεν προχωρούσαν και τα εφέ και τον βλέπαμε ακόμα ξεγυριστό με ψαλίδι, κάτι θα είχε πάει στραβά στην εξέλιξη του είδους.

* Το ότι η αρχή ήταν πολύ διαφορετική από αυτό που έχουμε συνηθίσει δεν είναι κακό, μαλάκες παλαιολάγνοι. Τι ήθελες, να δείξει τον Κρύπτον από ζωγραφιά και ο Ζοντ και οι άλλοι να σκάσουνε μύτη στη Γη με τζαμαρία που κατά λάθος σπάει με το δορυφόρο ο Σούπερμαν, λες και κάνει ζημιά στα μπουζούκια; Οχι. Μια χαρά, το εξέλιξαν ωραία, με σενάριο, όμορφες εικόνες του εξωγήινου πλανήτη στην αρχή, ωραία διαστημόπλοια... με τις στολές τους τις εφαρμοστές... ΑΑΑΑΑ, ΤΙ ΕΧΩ ΠΑΘΕΙ;;;;; 

* Το καλύτερο ήταν ότι ήταν ένα άψογο remake του παλιού Σούπερμαν 2. Σαν να πήραν το παλιό και να του κάνανε μια γαμάτη ανακαίνιση ένα πράμα. Ξέρεις, όταν μεταφέρεται κάτι από το χαρτί στην οθόνη συνήθως γίνονται τραγικά πράματα, μην πω για το μπούτσο και με κακοχαρακτηρίσετε (εξαιρείται λίγο η Μάρβελ). Βλέπε Αστερίξ ασούμε, που πήγαμε με χαρά να το δούμε και είχανε κάνει όλα τα τεύχη Αστερίξ ένα έργο οι μαλάκες, άσε που ο Αστερίξ στο τελευταίο ήτανε και ψηλός -όχι τίποτα θηρίο, αλλά πλέι μέικερ σε ΕΣΚΑ ΕΣΚΑΝΑ έπαιζε ο άθρωπας- και ο σουρεαλισμός χτύπησε τέτοια επίπεδα που καύλωσε ο Νταλί στον τάφο του.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

* Ρε φίλε, είπαμε, ο Σούπερμαν είναι, αλλά όχι βρήκαμε παπά να θάψουμε πέντ-έξι. Ο τύπος είναι τόσο γαμάω λέμε που ακυρώνεται μπροστά του κάθε υπερήρωας που έχουμε δει. Σύμφωνα με την ταινία, ο Χουλκ (για Μπάτμαν, Αϊρονμαν και τέτοιους άσ' το καλύτερα...) είναι για να του καθαρίζει τις εσοχές από τα πλακάκια του μπάνιου με την οδοντόβουρτσα για δύο ευρώ την ώρα. Ο τύπος απλώς είναι τόσο flawless στο έργο, που έτσι και βγάλουνε ξανά Mortal Kombat με ήρωες της DC, θα πρέπει να τον κάνεις unlock μόνο μετά από 2.000 ώρες παιχνιδιού, να παίρνει κάθε μάχη απ' τα αποδυτήρια και για fatality όταν μαυρίζει η οθόνη να σκάει μύτη η μάνα του εκάστοτε αντιπάλου και να την παίρνει από κώλο ξεκάποτος.

* Εκεί που τελειώνει η ταινία και πάνω που σκεφτόμουνα "πολύ καλό, ρε φίλε, και δεν είναι και τρελή αμερικανιά", τόνε ρωτάει ο καραβανάς "Σούπερμαν, πώς ξέρουμε ότι δεν θα στραφείς ποτέ εναντίον της Αμερικής". Και απαντάει ο φράντζας, ο κονιόρδος: "Γουάτ αρ γιου σέιινγκ, κέρνελ, άι εμ φρομ Κάνσας Σίτι, άι λοβ Αμέρικα εντ άι εμ ε χάντρε πρε σεντς Αμέρικαν". Τώρα ότι η ταυτότητά του λέει τόπος γέννησης Κρύπτον είναι άλλο πράμα. Επίσης, έχετε και το δικαίωμα να με λέτε μαλάκα που όχι μόνο πήγα να δω ταινία Μάρβελ, αλλά περίμενα να μην είναι και αμερικανιά ασούμε. Και δίκιο θα 'χετε. 

* Οταν έχεις συνηθίσει για Τζορ Ελ τον Μάρλον Μπράντο και ειδικά όταν στην προηγούμενη ταινία έχει γίνει ολόκληρη μόντα για να εμφανιστεί η θρυλική μορφή επί οθόνης ως φόρος τιμής, ε, με το που σκάει για Τζορ Ελ ο Ράσελ Κρόου, που τα περισσότερα φράγκα στα εφέ τα σκάσανε για να του κρύψουνε την μπάκα απ' τα πιτόγυρα με κροκόδειλο που τρώει στην Αστραλία, καθαρίζεις τ' αυτιά σου και στις μπαντονέτες βρίσκεις εμετό.

* Η κλασική μαλακία που ο Σούπερμαν είναι κούκλος, υπεργαμάτος και απ' όλα, αλλά με ένα ζευγάρι γυαλιά γίνεται Κλαρκ Κεντ τόσα χρόνια... Είναι σαν να τσακώσω Ρέιμπαν από παλίκαρο στην Ομόνοια, μετά να πάω να γαμήσω τη γυναίκα μου και όταν αρχίσει τα κλάματα που με κεράτωσε να της πω "μην κλαις, ρε χαζό, εγώ είμαι, απλώς είχα μεταμφιεστεί, έτσι, για το ροκ". Και επανέρχομαι στην ταινία με τη Βουγιούκλω για να κλείσω. Ο Σούπερμαν, φίλε, είναι ο παγκόσμιος Πίπης. Τέλος.