ΡΙΞΕ ΜΙΑ ΖΑΡΙΑ ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ, ΒΡΕ ΖΩΗ

ΠΡΟ-ΠΡΟΛΟΓΟΣ (ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΠΡΟ-ΠΟ;)
Ναι, το ξέρω. Θα βγείτε και θα πείτε ότι είμαι πιο πουσταίος κι από βαφτιστήρι του Γιώργου Μαρίνου, ότι ξηγιέμαι μαρκίζα κάθε χρόνο στην αφίσα του Gay Parade στο Βερολίνο, ότι έχω ερωτική σχέση με τον Mikeius, ότι τον αντιγράφω πιο πολύ κι απ' όσο αντέγραφα τον Τζανετή στο Γυμνάσιο, ότι γλείφουμε ο ένας την παραγεμισμένη σαντιγύ κωλοσφυρίχτρα του αλλουνού διαβάζοντας Maddox στο μισοσκόταδο και άλλα τέτοια αρχιδιλίκια, τα οποία με τη σειρά μου θα γράψω στα τρανά, έξτρα τριχωτά αλλά και απαλά σαν την καρδιά ενός μαρουλιού παπάρια μου. Αφού πρώτα απ' όλα σας πω ότι ο Mikeius δεν είναι ο τύπος μου, διότι είναι πιο κονδός κι από σκαμνί και εγώ πιο ψηλός από πλατάνι σε πλατεία χωριού, θα σας αναφέρω ότι το παρακάτω άρθρο (με μικρές παραλλαγές) έχει δημοσιευτεί στο ένθετο περιοδικό της «SportDay» του Σαββάτου, το «SMS», πριν ο Μikeius φτιάξει το μπλογκ του, το οποίο ομολογουμένως γουστάρω και respect-άρω κι ας μην τρώμε ο ένας τα σκατά του άλλου from one cup σε κοπρολαγνικό όργιο. Αφού το ξεκαθαρίσαμε, πάμε παρακάτω...

ΚΑΝΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ
«Και τότε μου λέει: "Δεν έχω άλλα να παίξω, είμαι ρέστος". Και του ξηγιέμαι: "Παίζεις τη γυναίκα σου;". "Ναι", μου απαντάει, "την παίζω". Και ρίχνει τα κόκκαλα και φέρνει ντόρτια. Και σκύβει το κεφάλι και πάει να φύγει με την ουρά στα σκέλια, ενώ η γυναίκα του έχει μείνει παγωτό. Και του λέω: "Α γαμήσου, ρε, πάρ' τη γυναίκα σου και τον πούλο μαζί, γελοίε", έτσι, για να τόνε ξεπιτιλίσω». Αν και η παραπάνω ιστορία -την οποία έχω ακούσει live από σοτέμπορα στο χωριό, που ήταν τόσο πειστικός ώστε ο περίγυρος ήταν έτοιμος να πέσει γονυπετής και να του ξηγηθεί πεοθηλασμό με κατάποση σπέρματος Heather Brooke ως ένδειξη θαυμασμού- θα μπορούσε κάλλιστα να βρίσκεται στο κείμενο με τα σότα που έγραψαν ιστορία, αποτελεί την τέλεια εισαγωγή για το σημερινό ποστάκι, που αφορά εκείνους τους ανθρώπους που κάποια στιγμή είδαν μια τράπουλα και είπαν ότι «μαλάκα, έπιασα την καλή». Εκείνους που μόλις βγήκε το Στοίχημα έβγαλαν τη σφουγγαρίστρα από τον κουβά κι άρχισαν να πετάνε λεφτά μέσα. Εκείνους που μόλις έμαθαν για το online πόκερ έκαναν τη διαδρομή σπίτι-περίπτερο για paysafe card πιο συχνή κι από όσο έκανε ναυτεργάτης το Ρίο-Αντίρριο προ γέφυρας. Εκείνους που δεν έχουν εθνικότητα, δεν ανήκουν πουθενά, δεν είναι με κάποια ομάδα, αλλά μιλάνε όλοι την ίδια γλώσσα: τη γλώσσα του τζόγου. Οι οποίοι χωρίζονται στις εξής κατηγορίες:

ΚΟΥΜΚΑΝΟΓΡΙΑ-ΘΑΝΑΣΟΓΡΙΑ
Είναι το αντίθετο της εκκλησιόγριας. Φοράει συνήθως τενιστικό καπέλο με πράσινο γείσο, γούνα ακόμα και μέσα στο κατακαλόκαιρο, καπινίζει τσιγάρο Ασος Ιντερνάσιοναλ με τρίμετρη πίπα Μαρλέν Ντίντριχ, είναι πιο μεγάλη κι απ' τον Μαθουσαλίξ στον Αστερίξ (οι πιο ψαγμένοι ξέρετε ότι στην πρώτη έκδοση λεγόταν Παλαιοντολογίξ, όπως και ο μαγικός ζωμός μαγικό φίλτρο), έχει όλες τις αρρώστιες του κόσμου, από αλωπεκίαση μέχρι σύνδρομο Κρόιτσφελντ, για τις οποίες δεν σταματάει να μιλάει, και ο άνδρας της -συνήθως στρατιωτικός- έχει αποθάνει προ αμνημονεύτων χρόνων. Μαζεύεται συνήθως σε σπίτια με τις ανάλογων πεποιθήσεων φίλες της και παίζουνε μέχρι να σταματήσει να βγάζει η Σκωτία ουίσκι και η Αίγινα φιστίκια. Κλασικό παράδειγμα της κατηγορίας ο «στρατηγός», μια φίλη της μάνας του Αλέξη 280 χρονώνε, που είχαμε πάει στο σπίτι του με τον Ζαχαράτο 7 η ώρα το πρωί Τετάρτης μπουρδέλο από ξίδια, οι γριές παίζανε από Κυριακή ασταμάτητα και ο μαλάκας με σύστησε ως «το αγόρι του Τάκη». Περιττό να πω ότι η γραία με κοίταξε όπως είχανε κοιτάξει οι ιθαγενείς Αμερικανοί τους Κονκισταδόρες όταν παρκάρανε τα πρώτα καράβια στη Νέα Γη. Α, και η μάνα του κάθε φορά που με βλέπει μου λέει: «Να πάρεις το αγόρι σου και να έρθετε στο εξοχικό μας στον Πύργο, να κάνετε τα μπάνια σας».

ΦΡΟΥΤΟΠΙΑ LOVER
Με την κουμκανόγρια-θανασόγρια είναι φτιαγμένες από την ίδια πάστα. Σκάει στο καζίνο με το μισθωμένο από το «Mont Parnes» πούλμαν, που είναι σαν το λεωφορείο που τραγούδαγε (λέμε τώρα...) η Βουγιουκλάκη το «Εχω ένα μυστικό» σε-ποια-στον-πούτσο-ταινία-δεν-θυμάμαι, μόνο που ενδιάμεσα του ξηγηθήκανε Philadelfeia Experiment, έσκασε από λάθος Πάρνηθα 80 χρόνια μετά και τα μούτρα των κορασίδων έγιναν σαν σαφρακιασμένες σταφίδες. Μπαίνει στο καζίνο με 30 ευρώ το πολύ και πάει και παίζει στα φρούτα των 0,005 σεντς με τις ώρες. Κολλάει την κάρτα του μαγαζιού στο κουμπί spin για να μην κουράζεται να το πατάει και μετά τηλεόραση. Μπορεί, μάλιστα, να παρακολουθεί τα φρουτάκια να πηγαίνουν πάνω-κάτω νηστική και ακίνητη για τόσες μέρες που θα ψάρωνε και ο πιο bad ass Εύζωνας. Καμιά φορά γίνεται η υπερστραβή και κερδίζει το τζακπότ των 60.000 ευρώ, από τη χαρά της πέφτει firewall στον βηματοδότη και οι φίλες της, τη στιγμή που έρχονται σε γεροντικό οργασμό από καύλα για το χαρμόσυνο γι' αυτές γεγονός του θανάτου της, της αφήνουν δυο κέρματα στα μάτια και κατεβαίνουν την Πάρνηθα πιο γρήγορα κι απ' τον Ουσέιν Μπολτ, πιο ξυπόλητες κι απ' τον Αμπέμπε Μπικίλα.

ΗΡΑΚΛΗΣ ΑΝΤΥΠΑΣ
Ο τύπος είναι μια σκέτη θεούκλα, μια κατηγορία μόνος του. Το όνομά του δείχνει και το ποιόν του χαρακτήρα του. Είναι σαν ημίθεος και λαϊκός τραγουδιστής σε ένα πακέτο. Ηταν ρεπόρτερ του Ολυμπιακού και πλέον είναι μάνατζερ ποδοσφαιριστών, ενώ άμα του έλεγες για βουνά, ρουλέτες και τέτοια λέρωνε το σώβρακό του από καύλα. Παίζει ΑΥΣΤΗΡΑ τέσσερα-πέντε νούμερα δεξιά και αριστερά του ζερό και φημολογείται ότι όταν μια γραία πελάτισσα της Πάρνηθας του είπε «κύριε, βάλτε και μία στο 33, θα το φέρει», ο νουνεχής Ηρακλής τράβηξε Παρασκευά και αποπειράθηκε να της περάσει το παχύ έντερο κολιέ με ασορτί μπρασελέ από το λεπτό για την προσβόλα που του ξηγήθηκε. Μα καλά, κυρία μου, τιέρ ο Αντύπας; Πού πας;

ΛΕΣΧΙΤΗΣ
Απέναντι από το σπίτι μου έχει μια λέσχη. Εχω αρχίσει να πιστεύω ότι ο λεσχίτης είναι ο πιο τελειωμένος από τους τζογαδόρους. Είναι δεκατέσσερα κιλά μαζί με τη ζώνη και τις αγκράφες, σαν τον Στάθη Ψάλτη μετά από διαβολοβδομάδα στα ΟΥΚ ακολουθώντας το διατροφολόγιο του Ρατζίβ Γκάντι. Εχει κίτρινα δάχτυλα και νύχια από τα Σαντέ άφιλτρα που καπνίζει, είναι παντρεμένος και χωρισμένος 32 φορές λόγω του πάθους του, πρώτη μούρη στις λίστες του Τειρεσία, ενώ οι τοκογλύφοι τον κυνηγάνε όπως τα σκυλιά της Κολάσεως τον Δάντη (όχι τον Χρήστο, αν και θα έπρεπε). Του τα τρώνε οι ιδιοκτήτες και οι γκανιότες, ενίοτε και χαρτοκλέφτες σε συνεννόηση με τους ιδιοκτήτες, γι' αυτό και καταφεύγει σε τοκογλύφους που κατοικοεδρεύουν απόξω από τις λέσχες και μοιάζουνε με τον γύπα του νεκροθάφτη στα Λούκι Λουκ. Αυτός συνήθως δεν έχει να επιστρέψει τα χρωστούμενα και τέσσερις η ώρα το πρωί οι πόρνης γέννες κυλιούνται με κλοτσές κάτω από το σπίτι μου, ΓΑΜΩ ΤΗ ΜΑΝΑ ΤΟΥΣ ΟΛΟΝΩΝΕ!

ΠΟΚΕΡ ΠΛΕΪΕΡ MY ASS
«Ασε, μαλάκα, μπαίνω χθες pre flop all in με έναν τελεμέ που μου έκανε μπλόφα με 7 και 2 και εγώ κρατούσα άσους. Και σκάει δύο εφτάρια και ένα δυάρι στο flop και τρώω τόση πούτσα που δεν την έχουν δει ούτε η Tory και η Vanessa Lane μαζί. Ολο από ατυχία χάνω, ρε γαμώτο...». Κλασική ατάκα ηλιθίου που κάποιος φίλος του τού είπε ότι «το πόκερ, μαλάκα μου, δεν είναι τυχερό παιχνίδι, είναι τεχνικό και κάποιοι άνθρωποι ζουν από αυτό». Αυτός έπειτα έγραψε την ατάκα σε ένα χαρτί, πήγε στο Εϊτμπολ στην Πατησίων και είπε στον μάστορα να του τη βαρέσει με μαύρο μελάνι και bold Tahoma γραμματοσειρά στο κούτελο, ενώ στο τέλος κατέληξε τις χρησιμοποιημένες paysafe να τις κάνει ρολό για να σφουγγίζει την κωλοτρουπίδα του λόγω αφραγκίας. Ναι, ρε γελοίε, το πόκερ είναι τεχνικό παιχνίδι και γίνεται να βγάλεις λεφτά από αυτό, μόνο που χρειάζεται ΝΑ ΞΕΣΚΙΣΤΕΙΣ ΣΤΟ ΔΙΑΒΑΣΜΑ! Και όχι να πιστεύεις ότι επειδή έπαιξες δυο χέρια με τον INEVERFOLD1976 στο PokerStars θα πας στο «Bellagio» και όταν σε δει ο Τζόνι Τσαν θα πιτσιλίσει την κινέζικη σκελέα του του με τσιρλί από noodle soup.



ΚΑΖΙΝΟΒΙΟΣ
Αυτός χωρίζεται σε πολλές υποκατηγορίες, αλλά ο κλασικός καζινόβιος είναι γύρω στα 40-45 και γουστάρει πολύ τη ρουλέτα, «γιατί εκεί, ρε μαλάκα, ρέει το χρήμα, όχι στα μπλακτζάκ, τα πόκερ και τις μαλακίες». Αν τον δεις στο Λουτράκι, συνήθως ποντάρει το όγδοο οικόπεδό του, που το σκότωσε χθες γιατί λύσσαγε να ποντάρει και ήτανε ρέστος.
Είναι άξεστος, αγενής, δεν έχει καθόλου τρόπους, είναι πιο βρομιάρης κι απ' τον Περέα (για λίγους), βρομάει μασχαλίλας (το σίγμα επιβάλλεται), έχει πιο πολλή τρούχα στο στήθος κι απ' τον allenatore Nicolo Αναστόπουλο...

(Διάλειμμα για διαφημίσεις.)





...την οποία υπερτονίζουν το ανοιχτό φτηνιάρικο πουκάμισο και η χρυσή καδένα ή και σταυρός, καπνίζει και βρίζει πιο πολύ κι απ' τις πουτάνες στα κόμιξ του Edika, συνήθως έχει μαλλί δάνειο* και, για να μη μακρηγορώ και σας κουράζω, είναι πουτάνας γιος, iho del puta και son of a bitch μαζί.
Αν δει τον κρουπιέρη να έχει γυρίσει τον τροχό και να έχει ρίξει την μπιλιά και του έρθει να ποντάρει, σε ξορκίζω, μη βρεθείς στον δρόμο του. Ακόμα κι αν οι παίκτες κρέμονται σαν τα τσαμπιά από το τραπέζι, είναι ικανός, για να «σπάσει» το πλήθος και να βάλει τη μάρκα στο νούμερο που θέλει, να σου εφαρμόσει τριζάτο κωλοδάχτυλο για να κάνεις παραπέρα ή να αρχίσει να μαχαιρώνει στα νεφρά γριές με το σάπιο τοστ ζαμπόν-τυρί που πουλάνε τα καζίνο, το οποίο έχει μετατρέψει καίγοντάς το με αναφτήρα στις γωνίες σε λεπίδα του θανάτου. Σιχαμένος, γαμώσπιτος και γαμώμανος.

ΣΤΥΛΟ-ΔΕΛΤΙΟ-ΑΒΑΝΑ ΚΛΟΥΜΠ
Είναι ο κλασικός μαλάκας που πιστεύει ότι το αίμα του μάντη Κάλχα ρέει στις φλέβες του και έχει ικανότητες Πητ Παπαδάκου, Νίκου Χορταρέα και κιουρίας Ορίτα από Ρουμανία μαζί, που ξηγιότανε αυτόματη γραφή και διάβαζε το ψωμί, το αυγό και τις κωλότριχες αφρικανικού μυρμηγκοφάγου στο ΤΗΛΕΑΣΤΥ. Πιστεύει ότι μπορεί να μαντέψει από πριν το αποτέλεσμα του κάθε ματς, ποντάρει το ένα τρίτο του μισθού με σκοπό να τους τα πάρει (συνήθως παίρνει τ' αρχίδια τους και τα δικά μου μαζί), έχει tiltάρει να παίρνει έναντι από τη δουλειά του και ΠΑΝΤΑ τα πιάνει όλα, αλλά χάνει ένα ματς, που, «το γαμημένο, με πέταξε πάλι έξω, δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό συνέχεια, ρε πούστη».
ΠΑΙΞΕ ΣΥΣΤΗΜΑ 4-5-6, ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ! ΜΕΧΡΙ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΞΕΡΩ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΑΙΖΩ ΠΟΤΕ ΤΟ ΓΑΜΗΜΕΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΣΟΥ!
Ο παρακάτω διάλογος, που είχα πρόσφατα με ταρίφα μετά τον τελικό του Μουντιάλ, δείχνει το ποιόν του άρρωστου με το στοίχημα.

- Ρίφας: «Ασε, αδερφέ, μας γάμησε η Ισπανία χθες».

- Εγώ: «Είχες παίξει Ολλανδία;».

- Ρίφας: «Οχι, ρε, είχαμε ρίξει με ένα φίλο 300 γιούρος στην Ισπανία, αλλά η κανονική διάρκεια ήρθε 0-0 και μας ξεκώλιασε. Ασε που μας χάλασε και το σχέδιο...».

- Εγώ: «Ποιο σχέδιο, ρε φίλε;».

- Ρίφας: «Θα παίρναμε ένα χιλιάρικο κέρδος και θα το ζμπρώχναμε ολάκερο σήμερα στη Μιλικόσκι...».

HUSTLER
Η πιο έξυπνη μορφή τζογαδόρου. Hustler θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ένας καλός παίκτης του πόκερ, που παίζει πάντα γνωρίζοντας τα στατιστικά και τις πιθανότητες και μόνο από bad beat θα βγει χαμένος. Ο ορισμός του hustler δόθηκε άψογα στην ομώνυμη ταινία με τον Παύλωτα τον Νιούμαν, που έσπερνε και τη βλέπω εύκολα ανά πάσα στιγμή. Η φωτό είναι από το μυθικό παιχνίδι με τον Minnesota Fats. Μεγάλη ταινία λέμε.

Ο hustler ήταν πάντα κάποιος που προσποιούνταν ότι δεν ήξερε το εκάστοτε παιχνίδι (πόκερ, μπιλιάρδο, darts, οτιδήποτε πάνω στο οποίο μπορείς να στοιχηματίσεις), αν και του γαμούσε τα μάτια, και στην αρχή έχανε κάνα-δυο φορές για να τονώσει ο αντίπαλος τη ματαιοδοξία του. Μετά άρχιζε να παίζει όπως ήξερε και στο τέλος έφευγε από το κλαμπ με τα φράγκα όλων των θυμάτων στην τσέπη του και το καλύτερο μουνί α λα μπρατσέτα. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι έπρεπε να αλλάζει συνεχώς τόπο και να ζει νομαδική ζωή, γιατί γινόταν γνωστός και μετά το κόλπο δεν έπιανε, αλλά και το ότι σε κάποια μαγαζά αν καταλάβαιναν τι έπαιζε έφευγες στην καλύτερη μπαούλο στο ξύλο, στη χειρότερη με πίσσα και πούπουλα, σαν τον Πατ Πόκερ και τα τρυφερά πόδια. Κλασικό παράδειγμα πούτσας σε hustlers δίδεται επιμορφωτικά στην ταινία με θέμα το πόκερ «Rounders» (γαμάτη επίσης), στην οποία ο Εντουαρντ Νόρτον και ο Ματ Ντέιμον πάνε σε κλάμπι με μπάτσους για να τους τα φάνε στο πόκερ, κάνει τη μαλακία να κλέψει ο Νόρτον και μετά τα όργανα τους κάνουνε Deep Purple από το σόπι. Τόσο ματσούκι, λέμε, ούτε ο Δουρής νεοσύλλεκτος στον Κορυδαλλό. Απολαύστε...  Στο 4'11'' αρχίζει η φάση και στο 6'11'' το πέος.




ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Τελικά είναι μαλάκας ο τζογαδόρος; Αν εξαιρέσουμε την κατηγορίες «γριές» γενικότερα, οι οποίες τζογάρουν γιατί δεν έχουν άλλα ενδιαφέροντα στη ζωή τους πλέον, ο μέσος τζογαδόρος δεν είναι βλάκας. Και, όπως σοφά μου έχει πει καλός φίλος, ο οποίος, παρακαλώ, είναι διεθνής μετρ στο σκάκι αλλά και άρρωστος με τον ιππόδρομο (το ξέρω, δεν ταιριάζουν αυτά, αλλά ισχύει): «Ο μέσος τζογαδόρος, φίλε μου, είναι πολύ έξυπνος άνθρωπος. Απλώς είναι ο γνωστός τύπος που θέλει να "πιάσει την καλή". Και γι' αυτό αρχίζει να παίζει. Με σκοπό να τους τα πάρει, αλλά δεν τους τα παίρνει και τελικά το παιχνίδι γίνεται το πάθος του. Και ενώ ο τζογαδόρος σε όλους τους τομείς της ζωής του κερδίζει -σε γυναίκες, δουλειές, deals, σε όλα-, λόγω του μοναδικού πάθους του τα χάνει όλα σε μια ζαριά».

[Μαλλί δάνειο: malli daneio: το συναντάς συνήθως σε θείους που ντρέπονται αισχρά για τη ράφλα τους, αλλά στην εποχή τους δεν υπήρχαν η DHI και οι εμφυτεύσεις, και έτσι άφηναν μακριά τα πρώτα μαλλάκια δίπλα στο άτριχο μέρος και τα έστρωναν σαν φράντζα πάνω από τον γλόμπο. Πηγή: Λεξικό Δημητράκου.]




Και το τραγουδάκι μας...